Malarz i rzeźbiarz, studiował w krakowskiej ASP u Teodora Axentowicza, Jacka Malczewskiego oraz Konstantego Laszczki. W 1920 r. przeniósł się do Wiśnicza, gdzie mieszkał w latach 1920-1934 oraz 1940-1947. Zauroczony pięknem tej miejscowości utrwalał je w niezliczonych krajobrazach. Jego obrazy znakomicie przedstawiają atmosferę międzywojennego Wiśnicza, miasta żyjącego w cieniu zamku, oraz silnej i aktywnej Bochni. Doskonalił również swoją sztukę portretową, tworząc wizerunki osób z najbliższego otoczenia: kobiet i mężczyzn, a nade wszystko dzieci, świetne technicznie, zarazem odznaczające się niezwykłą wnikliwością psychologiczną. Wykonywał także obrazy religijne. W latach powojennych był nauczycielem w wiśnickim Liceum Sztuk Plastycznych (1951-1961). W 1961 roku zamieszkał w Katowicach. Prace malarza, pozostające po jego śmierci w rękach rodziny, stały się podstawą utworzenia prywatnego Muzeum Stanisława Klimowskiego w Nowym Wiśniczu.
Olej, tektura; 68,5 x 53 cm
Sygnowany l.d.: SKlimowski
Malarz i rzeźbiarz, studiował w krakowskiej ASP u Teodora Axentowicza, Jacka Malczewskiego oraz Konstantego Laszczki. W 1920 r. przeniósł się do Wiśnicza, gdzie mieszkał w latach 1920-1934 oraz 1940-1947. Zauroczony pięknem tej miejscowości utrwalał je w niezliczonych krajobrazach. Jego obrazy znakomicie przedstawiają atmosferę międzywojennego Wiśnicza, miasta żyjącego w cieniu zamku, oraz silnej i aktywnej Bochni. Doskonalił również swoją sztukę portretową, tworząc wizerunki osób z najbliższego otoczenia: kobiet i mężczyzn, a nade wszystko dzieci, świetne technicznie, zarazem odznaczające się niezwykłą wnikliwością psychologiczną. Wykonywał także obrazy religijne. W latach powojennych był nauczycielem w wiśnickim Liceum Sztuk Plastycznych (1951-1961). W 1961 roku zamieszkał w Katowicach. Prace malarza, pozostające po jego śmierci w rękach rodziny, stały się podstawą utworzenia prywatnego Muzeum Stanisława Klimowskiego w Nowym Wiśniczu.