Juliusz Kossak studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim, jednocześnie uczył się rysunku u Jana Maszkowskiego, zaś edukacji malarskiej dopełnił samodzielnie. Przebywając do 1950 roku w gościnie w dworach ziemiańskich na Wołyniu, Podolu, Ukrainie, miał możliwość obserwacji życia dworów szlacheckich, studiowania rodzimego krajobrazu. Rysował i malował wówczas przede wszystkim portrety konne, sceny z polowań, przejażdżek, wyścigów oraz przedstawienia koni w stadninach. Kossak mieszkał w Warszawie i we Lwowie, wiele też podróżował: był na Węgrzech, w Wiedniu, Petersburgu, Monachium. W latach 1856-60 mieszkał w Paryżu, gdzie przyjaźnił się ze słynnym batalistą H. Vernetem, a od 1861 w Warszawie, gdzie był kierownikiem artystycznym "Tygodnika Ilustrowanego". Pod koniec życia osiadł w Krakowie. Malował przede wszystkim akwarelą, rzadziej pracował w technice olejnej. Do najczęstszych tematów należą sceny batalistyczne, historyczno-rodzajowe, przedstawienia o tematyce hippicznej. Ilustrował m. in. dzieła Mickiewicza, Pola, publikował rysunki we współczesnej prasie.
Postacie Rusinki i Kozaka przedstawione na prezentowanej akwareli występują też na ilustracji pt. Ukraina do "Pieśni o ziemi naszej" Wincentego Pola z 1860 roku.
Por. M. Masłowski, "Juliusz Kossak", Warszawa, 1994, il. 84.