Jan Czesław Moniuszko - malarz, syn Stanisława Moniuszki. Naukę rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona i A. Kamińskiego. Od 1878 roku studiował w Petersburgu. Od 1880 roku stale mieszkał w Warszawie. Wystawiał głównie w Warszawie w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych (1879, 1884,1887), a także w Salonie Artystycznym w Warszawie, w salonie Artystycznym Zygmunta Bartkiewicza w Łodzi, w Salonie Artystycznym w Kijowie. Z upodobaniem malował sceny rodzajowe umiejscowione w różnych epokach historycznych, wykorzystując niekiedy autentyczne zdarzenia i postaci. Najbliższe mu były czasy stanisławowskie, Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego. Przedstawiał je na płótnie wielokrotnie, nierzadko w formie lekkich, pogodnych tańców, często z udziałem kawalerzystów i ułanów. Większość jego obrazów rodzajowych powstała, jak się zdaje, w latach dziewięćdziesiątych i po 1900 roku. Ich tematem były tańce polskie: Krakowiak, Mazur, Polonez, Oberek. Był malarzem utalentowanym, o dużych możliwościach twórczych. Jego debiut w 1879 roku zjednał mu przychylność krytyki i publiczności. Jego prace charakteryzują się dobrą kompozycją, wyczuciem linii i koloru, bogactwem tematów, umiejętnością trafnego oddania epok, kostiumów, rekwizytów.
Olej, płótno; 41 x 34,5 cm
Datowany l. d.: 1898
Jan Czesław Moniuszko - malarz, syn Stanisława Moniuszki. Naukę rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona i A. Kamińskiego. Od 1878 roku studiował w Petersburgu. Od 1880 roku stale mieszkał w Warszawie. Wystawiał głównie w Warszawie w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych (1879, 1884,1887), a także w Salonie Artystycznym w Warszawie, w salonie Artystycznym Zygmunta Bartkiewicza w Łodzi, w Salonie Artystycznym w Kijowie. Z upodobaniem malował sceny rodzajowe umiejscowione w różnych epokach historycznych, wykorzystując niekiedy autentyczne zdarzenia i postaci. Najbliższe mu były czasy stanisławowskie, Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego. Przedstawiał je na płótnie wielokrotnie, nierzadko w formie lekkich, pogodnych tańców, często z udziałem kawalerzystów i ułanów. Większość jego obrazów rodzajowych powstała, jak się zdaje, w latach dziewięćdziesiątych i po 1900 roku. Ich tematem były tańce polskie: Krakowiak, Mazur, Polonez, Oberek. Był malarzem utalentowanym, o dużych możliwościach twórczych. Jego debiut w 1879 roku zjednał mu przychylność krytyki i publiczności. Jego prace charakteryzują się dobrą kompozycją, wyczuciem linii i koloru, bogactwem tematów, umiejętnością trafnego oddania epok, kostiumów, rekwizytów.