W latach 1934-1939 studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. M. Kotarbińskiego. Po otrzymaniu dyplomu w 1946 r. rozpoczął pracę dydaktyczną na Wydziale Grafiki tejże uczelni. Od 1973 r. profesor. W latach 1962-1965 prorektor ASP. Zajmował się malarstwem sztalugowym, ściennym, rysunkiem, grafiką warsztatową i wystawiennictwem. Po raz pierwszy pokazał swoje prace na wystawie indywidualnej w 1948 r. w Klubie Młodych Artystów i Naukowców w Warszawie. Miał kilkanaście wystaw indywidualnych, m. in. w Galerii Zachęta w Warszawie (1960, 1968, 1977, 1986). Brał udział w licznych wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. W swojej twórczości bliski był kolorystom z kręgu Komitetu Paryskiego. Zajmowało go przede wszystkim poszukiwanie właściwego brzmienia koloru, a nie ilustrowanie anegdoty. Szczególnie wysoko cenił twórczość J. Cybisa, z którym się przyjaźnił i współpracował. Był współtwórcą polichromii Starego Miasta w Warszawie (1953) i w Lublinie (1954), zaprojektował i wykonał w 1955 r. plafon w warszawskim hotelu "Bristol".