Pochodzenie:
– kolekcja Konstantego Laszczki – dar od artysty (1904);
– kolekcja Bogdana Laszczki – dar od ojca w 1920;
– kolekcja Czesława Kozłowskiego – zakupiony w 1942;
– następnie, bez możliwości podania dat kolejno w kolekcjach: Eugeniusza Krupy, Zdzisława Wyniczenki, Jerzego Kozłowskiego;
– kolekcja prywatna Kraków.
Obraz wystawiany, reprodukowany:
– Wystawa monograficzna Leona Wyczółkowskiego w 150. rocznicę urodzin artysty, Muzeum Śląskie w Katowicach, luty-maj 2003;
– Od Michałowskiego do Fangora, Ryszard J. Kluszczyński, WBC, 2016, il. s. 206;
– Od Chełmońskiego do Kantora. Mistrzowie malarstwa polskiego, Ryszard J. Kluszczyński, WBC, 2019, il. s. 136.
Obraz został opatrzony dedykacją dla Konstantego Laszczki, jednego z najwybitniejszych rzeźbiarzy okresu Młodej Polski, który pozostawał z Wyczółkowskim w serdecznej przyjaźni.
Jej wyrazem były, wykonane na przestrzeni lat, od ok. 1901 do późnych lat dwudziestych, wzajemne portrety [patrz: Leon Wyczółkowski, Autoportret z Konstantym Laszczką, ok. 1901, olej, płótno, 70 x 94 cm; fot. obok].
Obaj artyści w latach 1900-1906 wspólnie wyprawiali się do Zakopanego na dłuższe plenery. Kilkumiesięczny pobyt Wyczółkowskiego w Tatrach, w roku 1904, zaowocował wielkim cyklem kilkudziesięciu pastelowych pejzaży.
Prezentowany obraz pozostawał własnością Konstantego Laszczki do roku 1920, kiedy to podarował go najstarszemu synowi – Bogdanowi.
ZAKOPANE, TATRY Z UL. ZAMOYSKIEGO, 1904
pastel, gwasz, papier żeberkowy naklejony na tekturę
39,4 x 58,4 cm
sygn. i dedykowany p.d.: K. Laszczce | Wyczół | 1904.
na odwrocie:
– (ołówkiem): Synowi mojemu Bogdanowi | w dniu 10 Listopada 1920 | K. Laszczka; poniżej nalepka (tusz, pieczęć): od ojca | własność INŻYNIER ARCHITEKT | BOGDAN LASZCZKA | pastel. | Zakopane, Tatry z ul. Zamoyskiego | autor: Leon Wyczółkowski | r.1904 r. | sprzedany WPanu | inż. Czesławowi Kozłowskiemu | inż. B Laszczka | Kraków. 26. VIII 1942 -
– z prawej nalepka z oświadczeniem (długopis): Obraz niniejszy, autorstwa | Leona Wyczółkowskiego (1852-1936) | „Zakopane, Tatry z ul. Zamoyskiego“ | 1904 r, był własnością znanego krakowskie | -go kolekcjonera p. Eugeniusza Krupy zam. | w Krakowie ul. Pawlikowskiego. Drogą spadku | powyżej wymienionym obraz otrzymał Zdzisław | Wyniczenko zam. W Krakowie ul. Dobrego Pasterza, | od którego nabyłem tę pracę. | Jerzy Kozłowski
– ponadto pieczęć: JERZY KOZŁOWSKI | BIEGŁY SĄDOWY | Sądu Wojewódzkiego w Krakowie z zakresu oceny i wyceny dzieł sztuki
– na dole centralnie umieszczona tekturka z metryczką obrazu z wystawy monograficznej Leona Wyczółkowskiego w 150. rocznicę urodzin artysty w Muzeum Śląskim w Katowicach
Pochodzenie:
– kolekcja Konstantego Laszczki – dar od artysty (1904);
– kolekcja Bogdana Laszczki – dar od ojca w 1920;
– kolekcja Czesława Kozłowskiego – zakupiony w 1942;
– następnie, bez możliwości podania dat kolejno w kolekcjach: Eugeniusza Krupy, Zdzisława Wyniczenki, Jerzego Kozłowskiego;
– kolekcja prywatna Kraków.
Obraz wystawiany, reprodukowany:
– Wystawa monograficzna Leona Wyczółkowskiego w 150. rocznicę urodzin artysty, Muzeum Śląskie w Katowicach, luty-maj 2003;
– Od Michałowskiego do Fangora, Ryszard J. Kluszczyński, WBC, 2016, il. s. 206;
– Od Chełmońskiego do Kantora. Mistrzowie malarstwa polskiego, Ryszard J. Kluszczyński, WBC, 2019, il. s. 136.
Obraz został opatrzony dedykacją dla Konstantego Laszczki, jednego z najwybitniejszych rzeźbiarzy okresu Młodej Polski, który pozostawał z Wyczółkowskim w serdecznej przyjaźni.
Jej wyrazem były, wykonane na przestrzeni lat, od ok. 1901 do późnych lat dwudziestych, wzajemne portrety [patrz: Leon Wyczółkowski, Autoportret z Konstantym Laszczką, ok. 1901, olej, płótno, 70 x 94 cm; fot. obok].
Obaj artyści w latach 1900-1906 wspólnie wyprawiali się do Zakopanego na dłuższe plenery. Kilkumiesięczny pobyt Wyczółkowskiego w Tatrach, w roku 1904, zaowocował wielkim cyklem kilkudziesięciu pastelowych pejzaży.
Prezentowany obraz pozostawał własnością Konstantego Laszczki do roku 1920, kiedy to podarował go najstarszemu synowi – Bogdanowi.