Malarz i rysownik, jeden z najlepszych pod względem warsztatowym akwarelistów polskich. Wyróżniony już w wieku lat dziesięciu pochwałą Akademii Petersburskiej (za rysunek głowy z gipsowego modelu), w roku 1877 trafił pod opiekuńcze skrzydła Józefa Brandta, którego przyjaźnią i pomocą (wakacje w Orońsku) mógł cieszyć się aż do osiągnięcia dojrzałości i samodzielności twórczej. Z rekomendacji tegoż trafił do warszawskiej Klasy Rysunkowej, gdzie do r. 1885 uczył się pod kierunkiem Wojciecha Gersona i znakomitego, a dziś zapoznanego rysownika Antoniego Kamieńskiego; z jego finansową pomocą kontynuował studia w Akademii Monachijskiej u N. Gysisa (od semestru zimowego1886/87 do 1889 r.). Po powrocie do Warszawy nauczał rysunku i szczególnie intensywnie zajmował się ilustratorstwem, głównie na potrzeby prasy; w 1894 r. wynajął mieszkanie i pracownię przy Senatorskiej 36, które służyły mu do końca życia i uległy zagładzie - wraz z dużą, jeśli nie przeważającą częścią oeuvre artysty, gromadzonego przez żonę, również malarkę, Stanisławę Fijałkowską-K. i córkę Hannę z myślą o monograficznej wystawie pośmiertnej (która nota bene przyszła do skutku dopiero w r. 1981!) - podczas Powstania Warszawskiego.
Rysunek o w oczywisty sposób ilustracyjnym przeznaczeniu, sygnowany, co nieczęste, monogramem, który pojawia się na realistycznych pracach Kędzierskiego przeznaczonych do transpozycji w technice drzeworytniczej.
Pióro, pędzel, tusz, lawowanie, biele i światła gwaszem, papier naklejony na tekturę; 15,3 x 10,8 cm (w świetle starego, szarobłękitnego passe-partout z tłoczoną obwódką).
Sygnowany w lewym dolnym narożniku pędzelkiem i tuszem: A. K.;
ne odwrocie naklejka: [druk: ] MAGAZYN ARTYSTYCZNY i SALON OBRAZÓW /
JULIANA BUROFA, Warszawa, Nowy-Świat 47. / No [stempel tusz.: ]
2277 [druk: ] Autor [atram.: ] A. Kiędzierski [sic] / [druk: ] Tytuł [atram.: ] Mnich [druk: ] Rodzaj dzieła [atram.: ] Akwa / [druk: ] Cena [atram: ] 075? = [druk: ] Własność [atram.: ] Salonu /
[druk: ] data [atram.: ] Grudzień [druk: ] rok [atram. ] 21.
Malarz i rysownik, jeden z najlepszych pod względem warsztatowym akwarelistów polskich. Wyróżniony już w wieku lat dziesięciu pochwałą Akademii Petersburskiej (za rysunek głowy z gipsowego modelu), w roku 1877 trafił pod opiekuńcze skrzydła Józefa Brandta, którego przyjaźnią i pomocą (wakacje w Orońsku) mógł cieszyć się aż do osiągnięcia dojrzałości i samodzielności twórczej. Z rekomendacji tegoż trafił do warszawskiej Klasy Rysunkowej, gdzie do r. 1885 uczył się pod kierunkiem Wojciecha Gersona i znakomitego, a dziś zapoznanego rysownika Antoniego Kamieńskiego; z jego finansową pomocą kontynuował studia w Akademii Monachijskiej u N. Gysisa (od semestru zimowego1886/87 do 1889 r.). Po powrocie do Warszawy nauczał rysunku i szczególnie intensywnie zajmował się ilustratorstwem, głównie na potrzeby prasy; w 1894 r. wynajął mieszkanie i pracownię przy Senatorskiej 36, które służyły mu do końca życia i uległy zagładzie - wraz z dużą, jeśli nie przeważającą częścią oeuvre artysty, gromadzonego przez żonę, również malarkę, Stanisławę Fijałkowską-K. i córkę Hannę z myślą o monograficznej wystawie pośmiertnej (która nota bene przyszła do skutku dopiero w r. 1981!) - podczas Powstania Warszawskiego.
Rysunek o w oczywisty sposób ilustracyjnym przeznaczeniu, sygnowany, co nieczęste, monogramem, który pojawia się na realistycznych pracach Kędzierskiego przeznaczonych do transpozycji w technice drzeworytniczej.