Stefan Popowski początkowo uczył się w państwowym gimnazjum w Pradze, a następnie w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona, któremu po latach poświęcił ogromne wspomnienie. W 1889 roku studiował w akademii petersburskiej, a w 1890 roku w Monachium. Od 1891 roku na stałe mieszkał w Warszawie. Był członkiem rzeczywistym i członkiem Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, gdzie kilkakrotnie w ciągu roku wystawiał swe prace. Ponadto był inicjatorem tak zwanych wystaw wiosennych w Salonie Artystycznym w Warszawie.
Popowski zasłynął przede wszystkim jako pejzażysta. "Jego specjalnością były nastrojowe, nokturowe krajobrazy, malowane w różnych porach dnia i roku, zachody słońca, poranki, księżycowe noce, mroczne rozlewiska wodne, pokryte cieniem kępy drzew. Szukał w naturze barw i świateł niezwykłych, wychodził poza normalną gamę kolorystyczną, świetnie operował odcieniami czerwieni i różu, połyskliwymi czarnymi błękitami i fioletami". Artysta okazjonalnie zajmował się także projektowaniem małych form ozdobnych, przykładem mogą być okucia do teki akwafort Rembrandta z 1902 roku. Obrazy Popowskiego cieszyły się ogromnym powodzeniem na rynku sztuki i przed wojną znajdowały się w wielu prywatnych kolekcjach, zostały także zakupione za życia artysty
do zbiorów Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i Muzeum Narodowego w Krakowie.