Urodzona w 1978 r. w Lublinie. Dizajnerka, ilustratorka i rysowniczka. Studiowała w warszawskiej ASP. Mieszka i pracuje w Warszawie. Zajmuje się ilustracją prasową, projektuje książki dla dzieci i dorosłych. Wybitne osiągnięcia na tych obszarach na ogół przesłaniały oryginalne walory jej prac. W licznych seriach rysunkowych, z których nie wszystkie powstawały jako ilustracje do książek i czasopism, ujawnia się artystyczny temperament autorki i jej dojrzała świadomość warsztatu. W rysunkach wykonywanych na starych arkuszach, autorka używa grafitu, flamastra, pastelowej kredki, długopisu i węgla, kreśląc po obu ich stronach, co pozwala jej osiągać subtelne szarości przenikające przez półprzejrzysty papier. Często w obrazach tych wprowadza tekst, napis, który ma charakter ornamentujący kompozycję a jednocześnie jest autoironicznym komentarzem. Taki właśnie charakter ma seria rysunków z 2006 roku Merci, je regarde seulement / Dziękuję, ja tylko oglądam, którą można, pomimo papierowego podobrazia, postrzegać jako wypowiedź w pełni malarską.

71
Marta IGNERSKA (ur. 1978, Lublin)

z serii Merci, je regarde seulement / Dziękuję, ja tylko oglądam, 2006

rysunek grafit, pastel, węgiel na papierze, 43 x 61 cm,
sygn. na odwrocie: mi


Estymacja: 4000-4500 zł

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Urodzona w 1978 r. w Lublinie. Dizajnerka, ilustratorka i rysowniczka. Studiowała w warszawskiej ASP. Mieszka i pracuje w Warszawie. Zajmuje się ilustracją prasową, projektuje książki dla dzieci i dorosłych. Wybitne osiągnięcia na tych obszarach na ogół przesłaniały oryginalne walory jej prac. W licznych seriach rysunkowych, z których nie wszystkie powstawały jako ilustracje do książek i czasopism, ujawnia się artystyczny temperament autorki i jej dojrzała świadomość warsztatu. W rysunkach wykonywanych na starych arkuszach, autorka używa grafitu, flamastra, pastelowej kredki, długopisu i węgla, kreśląc po obu ich stronach, co pozwala jej osiągać subtelne szarości przenikające przez półprzejrzysty papier. Często w obrazach tych wprowadza tekst, napis, który ma charakter ornamentujący kompozycję a jednocześnie jest autoironicznym komentarzem. Taki właśnie charakter ma seria rysunków z 2006 roku Merci, je regarde seulement / Dziękuję, ja tylko oglądam, którą można, pomimo papierowego podobrazia, postrzegać jako wypowiedź w pełni malarską.