Teodor Axentowicz wsławił się jako twórca pięknych, eterycznych portretów kobiecych. Perfekcyjnie wykonane w technice pastelu portrety dam z arystokratycznych sfer, mieszczańskich salonów oraz kręgów artystycznych były głównym tematem jego twórczości. Wykorzystując atrybuty kobiecości – tj. suknie, zwiewne materiały, kwiaty, biżuterię czy eleganckie nakrycia głowy oraz odpowiednio upozowując modelkę – potrafił przepełnić swe obrazy erotyzmem. Zmysłowo wychylone lub dumnie wyprostowane prezentując atuty swych figur, czasem z lekko przymkniętymi oczami, subtelnie uwodziły spoglądając wprost na widza. Axentowicz doskonale potrafił przedstawić nastroje portretowanych kobiet poprzez wyraz ich oczu. To w nich, jak w zwierciadle, odbijała się zaduma, smutek, a czasem mocny akcent dramatyczny. Artysta był niezrównanym malarzem kobiecego wdzięku i czaru ówczesnej epoki.

Nieco odmienna wersja tej kompozycji p.t. W parku – Wiosna była reprodukowana na pocztówkach wydanych przed 1908 rokiem przez Wydawnictwo Kart Pocztowych i Artystycznych w Wieliczce (patrz: Sztuka polska na kartach pocztowych, Katalog, J. Czernecki, Wieliczka (b.d.), il. s. 259, nr 119).