W obrazach Karpińskiej-Dehnel zawarta jest tęsknota, nostalgia za tym, co dawne, minione, bezpowrotnie utracone. Artystka jednocześnie chroni, pielęgnuje te wartości; dzięki jej głęboko osadzonemu w tradycji malarstwu nadal możemy kontemplować urodę perły. Posługując się językiem klasycznym, artystka nie wyrusza na samodzielne poszukiwania formalne, nie eksperymentuje z materią malarską. W swej twórczości Karpińska-Dehnel przywołuje świat miniony, ale jednocześnie trwający, bo naznaczony uczuciami i przeżyciami artystki, człowieka. Jej pozbawione ciężkiej symboliki obrazy, bardzo poetyckie, są bliskie odczuciom wielu odbiorców.