Studiował w latach 1935–39 w warszawskiej ASP na Wydziale Malarstwa, w pracowniach Tadeusza Pruszkowskiego i Wojciecha Jastrzębowskiego. Po wojnie związał się z Łodzią, gdzie brał czynny udział w kształtowaniu się tamtejszego życia artystycznego. Współpracował z tygodnikiem „Kuźnica”. Należał do Grupy 55, której był również współzałożycielem wraz z Marianem Boguszem i Zbigniewem Dłubakiem. Pierwsze prace artysty, pochodzące jeszcze z okresu okupacji w swej stylistyce nawiązywały do malarstwa postimpresjonistów.
W połowie lat 50. zwrócił się ku formom abstrakcyjnym. Z tego też czasu pochodzą pierwsze przedstawienia „Obrazów białych”. Następnie w latach 1961–62 powstają tzw. „Obrazy puste”, w których artysta zawierał swą fascynację istotą światła. Kolejnych inspiracji dostarczały artyście zagadnienia z dziedzin nauk ścisłych. Jego prace były pokazywane na wielu zbiorowych wystawach krajowych oraz zagranicznych. Artysta miał również wiele indywidualnych wystaw. W 1969 roku został laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida.