LITERATURA:
- Henryk Musiałowicz, Opracowanie Bożeny Kowalskiej, seria: Współczesna grafika polska, Warszawa 1966, repr. s. nlb.
„Subtelności wyrazowe tych głów i bogactwo różnic między nimi wydobywa artysta za pomocą wciąż innego rozegrania gam szarości z czernią i bielą, przez zdumiewającą różnorodność ich opracowania. Obok stosowanego już dawniej rozmaitego rodzaju kreskowania i kratownic, przecinków, punkcików i płaszczyzn zalanych na mokro tuszem – zaczyna się artysta posługiwać coraz częściej metodą collages i fakturalnego marszczenia cienkiego papieru naklejanego na powierzchni sztywnego arkusza.
Im bardziej zagłębia się Musiałowicz w problemy Portretów z wyobraźni, tym więcej jest w jego pracy wysiłku i precyzji, tym więcej czasu poświęca każdemu centymetrowi rozległej płaszczyzny papieru, tym dłużej zmaga się z nią – kreśli, zdziera, dokleja, odtrąca i na nowo powraca w poszukiwaniu tego ostatecznego kształtu i ostatecznego wyrazu powierzchni, którego odnalezienie nigdy nie będzie absolutne”.
Bożena Kowalska
(w: Henryk Musiałowicz, Opracowanie Bożeny Kowalskiej, seria: Współczesna grafika polska, Warszawa 1966, s. nlb).
technika własna/papier, płyta, 72,5 x 52 cm (w oprawie autorskiej)
sygnowany i datowany na dole z prawej: HMUSIAŁOWICZ 1962/1964
LITERATURA:
- Henryk Musiałowicz, Opracowanie Bożeny Kowalskiej, seria: Współczesna grafika polska, Warszawa 1966, repr. s. nlb.
„Subtelności wyrazowe tych głów i bogactwo różnic między nimi wydobywa artysta za pomocą wciąż innego rozegrania gam szarości z czernią i bielą, przez zdumiewającą różnorodność ich opracowania. Obok stosowanego już dawniej rozmaitego rodzaju kreskowania i kratownic, przecinków, punkcików i płaszczyzn zalanych na mokro tuszem – zaczyna się artysta posługiwać coraz częściej metodą collages i fakturalnego marszczenia cienkiego papieru naklejanego na powierzchni sztywnego arkusza.
Im bardziej zagłębia się Musiałowicz w problemy Portretów z wyobraźni, tym więcej jest w jego pracy wysiłku i precyzji, tym więcej czasu poświęca każdemu centymetrowi rozległej płaszczyzny papieru, tym dłużej zmaga się z nią – kreśli, zdziera, dokleja, odtrąca i na nowo powraca w poszukiwaniu tego ostatecznego kształtu i ostatecznego wyrazu powierzchni, którego odnalezienie nigdy nie będzie absolutne”.
Bożena Kowalska
(w: Henryk Musiałowicz, Opracowanie Bożeny Kowalskiej, seria: Współczesna grafika polska, Warszawa 1966, s. nlb).