„Subtelności wyrazowe tych głów i bogactwo różnic między nimi wydobywa artysta za pomocą wciąż innego rozegrania gam szarości z czernią i bielą, przez zdumiewającą różnorodność ich opracowania. Obok stosowanego już dawniej rozmaitego rodzaju kreskowania i kratownic, przecinków, punkcików i płaszczyzn zalanych na mokro tuszem – zaczyna się artysta posługiwać coraz częściej metodą collages i fakturalnego marszczenia cienkiego papieru naklejanego na powierzchni sztywnego arkusza. Im bardziej zagłębia się Musiałowicz w problemy Portretów z wyobraźni, tym więcej jest w jego pracy wysiłku i precyzji, tym więcej czasu poświęca każdemu centymetrowi rozległej płaszczyzny papieru, tym dłużej zmaga się z nią – kreśli, zdziera, dokleja, odtrąca i na nowo powraca w poszukiwaniu tego ostatecznego kształtu i ostatecznego wyrazu powierzchni, którego odnalezienie nigdy nie będzie absolutne”. Henryk Musiałowicz z serii Współczesna grafika polska, oprac. Bożena Kowalska, Warszawa 1966, s.nlb.