Ogród, tajemnicze i piękne miejsce zabaw dziecięcych, z perspektywy lat jawi się jako idylliczny, jedyny jasny, pogodny okres życia. Obraz ten nabiera silniejszej wymowy w odniesieniu do życiorysów ludzi z pokolenia rodziców artystki. Ludzi, których wojna bezpowrotnie pozbawiła ich świata, rzucając w pustą, wrogą rzeczywistość. Odczytując pracę tą w kontekście postawy artystycznej autorki, odnaleźć można tęsknotę za minionym światem, tradycją oraz wartościami, które minęły.