Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Dyplom obroniła w 2015 roku w Pracowni Wklęsłodruku pod opieką Henryka Ożoga oraz aneks do dyplomu w Pracowni Malarstwa Rektora Stanisława Tabisza. Zajmuje się głównie grafiką, rysunkiem, malarstwem oraz szeroko pojętym projektowaniem graficznym. Odbyła półroczne stypendium „Erasmus" na Akademii Sztuk Pięknych we Florencji w 2015 roku. Między innymi otrzymała II nagrodę w XXXIII Premio Firenze - Florencja 2015.
W całym cyklu główną inspiracją dla artystki są pejzaże miejskie oraz emocjonalne podejście człowieka do przestrzeni. Prace te, to filozoficzno - psychologiczna podróż w przestrzeń miasta. Budynki zdają się z jednej strony opuszczone, ale z drugiej strony same w sobie są pełne życia. Forma, linie oraz plamy kolorystyczne powodują uczucie ciągłego pulsowania, jakby skrywały jakąś zagadkę, którą odbiorca może próbować rozwikłać podążając zupełnie irracjonalnymi drogami. To niezwykła praca w której poetyka miesza się surowością technologicznych rozwiązań przestrzennych, tworząc wspólnie niezwykłą płaszczyznę

28
Marta WOJNICKA (ur. 1989)

Z cyklu: Miasta niemożliwe

rysunek, akryl, ekolina, papier; 70 x 100 cm
sygn., dat., p. d.: Marta Wojnicka 2022

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Dyplom obroniła w 2015 roku w Pracowni Wklęsłodruku pod opieką Henryka Ożoga oraz aneks do dyplomu w Pracowni Malarstwa Rektora Stanisława Tabisza. Zajmuje się głównie grafiką, rysunkiem, malarstwem oraz szeroko pojętym projektowaniem graficznym. Odbyła półroczne stypendium „Erasmus" na Akademii Sztuk Pięknych we Florencji w 2015 roku. Między innymi otrzymała II nagrodę w XXXIII Premio Firenze - Florencja 2015.
W całym cyklu główną inspiracją dla artystki są pejzaże miejskie oraz emocjonalne podejście człowieka do przestrzeni. Prace te, to filozoficzno - psychologiczna podróż w przestrzeń miasta. Budynki zdają się z jednej strony opuszczone, ale z drugiej strony same w sobie są pełne życia. Forma, linie oraz plamy kolorystyczne powodują uczucie ciągłego pulsowania, jakby skrywały jakąś zagadkę, którą odbiorca może próbować rozwikłać podążając zupełnie irracjonalnymi drogami. To niezwykła praca w której poetyka miesza się surowością technologicznych rozwiązań przestrzennych, tworząc wspólnie niezwykłą płaszczyznę