Grafik, malarz, pedagog, urodzony we Lwowie. Studiował w krakowskiej ASP na Wydziale Grafiki w Katowicach, otrzymując w 1954 dyplom z wyróżnieniem w pracowni A. Raka i B. Góreckiego. Od 1956 był pracownikiem tego wydziału, w latach 1968-1981 kierownikiem Katedry Projektowania Graficznego, w 1988 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Od 1965 był organizatorem i przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Biennale Plakatu Polskiego i współorganizatorem Międzynarodowego Biennale Plakatu. Jest laureatem licznych nagród artystycznych, był wielokrotnie nagradzany w konkursach na plakat. Artysta malarstwo sztalugowe uprawiał głównie na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych.
Na wystawie w krakowskim TPSP zaprezentowano jego 16 prac: "Jest to kolekcja obrazów niefiguralnych o jednolitym charakterze poszukiwań własnego wyrazu artystycznego na drodze eksperymentowania w zakresie formy. Obrazy Grabowskiego cechuje dyskretny rytm kompozycji, który idzie w parze z zamiłowaniem do rozwiązania powierzchni malowideł i ich materii z dużą wrażliwością, odczuciem i kultura malarską." (katalog TPSP, Kraków, listopad 1961).
olej, płótno, 90 x 60 cm
sygn. p.d.: T. Grab
Na odwrocie ołówkiem: XXX K
Obraz był eksponowany na wystawie malarstwa Tadeusza Grabowskiego, Mariana Kruczka i Zygmunta Lisa w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie w 1961, katalog wystawy poz. 8.
Grafik, malarz, pedagog, urodzony we Lwowie. Studiował w krakowskiej ASP na Wydziale Grafiki w Katowicach, otrzymując w 1954 dyplom z wyróżnieniem w pracowni A. Raka i B. Góreckiego. Od 1956 był pracownikiem tego wydziału, w latach 1968-1981 kierownikiem Katedry Projektowania Graficznego, w 1988 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Od 1965 był organizatorem i przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Biennale Plakatu Polskiego i współorganizatorem Międzynarodowego Biennale Plakatu. Jest laureatem licznych nagród artystycznych, był wielokrotnie nagradzany w konkursach na plakat. Artysta malarstwo sztalugowe uprawiał głównie na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych.
Na wystawie w krakowskim TPSP zaprezentowano jego 16 prac: "Jest to kolekcja obrazów niefiguralnych o jednolitym charakterze poszukiwań własnego wyrazu artystycznego na drodze eksperymentowania w zakresie formy. Obrazy Grabowskiego cechuje dyskretny rytm kompozycji, który idzie w parze z zamiłowaniem do rozwiązania powierzchni malowideł i ich materii z dużą wrażliwością, odczuciem i kultura malarską." (katalog TPSP, Kraków, listopad 1961).