Nadiya Bilokur (ur. 1987)
Pochodzi z obwodu Sumskiego w Ukrainie. Od 14 roku życia mieszkała, uczyła się i studiowała w Sumach. Od 2012 roku rozpoczęła świadomą karierę z pierwszą indywidualną wystawą malarstwa ultrafioletowego, którą zaczęła przygotowywać w 2008 roku. Zajmuję się symboliką, opartą na subiektywnym postrzeganiu wahań społecznych i osobistych, interpretacji świata zewnętrznego w projekcji rzeczywistości na wymyślonej planecie. Na dzień dzisiejszy mam około 15 wystaw indywidualnych, dziesiątki projektów w ramach festiwali oraz udział w projektach grupowych, praca z video artem, land art, akcje performatywne, instalacje, teatr, aktywna pozycja twórcza. Od dwóch lat koncentruję się na sztuce cyfrowej, ale nie pozostawiam żywych kolorów i innych form przekazu swoich myśli i uczuć.
Nadiya Bilokur pisze o swojej pracy: Obraz jest nawiązaniem do pracy „Moje schronienie”, z cyklu „Życie w muszli”. Chodzi o to, jak teraz czuję bezpieczeństwo mojej psychiki i psychiki mojego ludu, nasze wewnętrzne schronienie w ruinach.
akryl na płótnie,
40x50cm,
sygnowane na odwrocie
Nadiya Bilokur (ur. 1987)
Pochodzi z obwodu Sumskiego w Ukrainie. Od 14 roku życia mieszkała, uczyła się i studiowała w Sumach. Od 2012 roku rozpoczęła świadomą karierę z pierwszą indywidualną wystawą malarstwa ultrafioletowego, którą zaczęła przygotowywać w 2008 roku. Zajmuję się symboliką, opartą na subiektywnym postrzeganiu wahań społecznych i osobistych, interpretacji świata zewnętrznego w projekcji rzeczywistości na wymyślonej planecie. Na dzień dzisiejszy mam około 15 wystaw indywidualnych, dziesiątki projektów w ramach festiwali oraz udział w projektach grupowych, praca z video artem, land art, akcje performatywne, instalacje, teatr, aktywna pozycja twórcza. Od dwóch lat koncentruję się na sztuce cyfrowej, ale nie pozostawiam żywych kolorów i innych form przekazu swoich myśli i uczuć.
Nadiya Bilokur pisze o swojej pracy: Obraz jest nawiązaniem do pracy „Moje schronienie”, z cyklu „Życie w muszli”. Chodzi o to, jak teraz czuję bezpieczeństwo mojej psychiki i psychiki mojego ludu, nasze wewnętrzne schronienie w ruinach.