Antoni Piotrowski, podobnie jak Anna Bilińska-Bohdanowicz, uczęszczał do klasy rysunku Wojciecha Gersona. Naukę podjął tu w 1869 roku, w latach 1875-1877 studiował w Monachium. Ostatnim etapem edukacji artysty były studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Jan Matejki.
Po studiach wyjechał do Paryża, by następnie w latach 1885-1886 zostać korespondentem - ilustratorem dla licznych czasopism w Bułgarii.
W 1900 roku na stałe osiadł w Warszawie. Artysta ilustrował także dzieła literackie Henryka Sienkiewicza. Malarz podejmował tematy historyczne - malował sceny z powstania styczniowego, sceny rodzajowe z mazowieckich miejscowości oraz przedstawienia o fantastycznym wyrazie.
Oferowane dzieło „Wyjazd na polowanie” pochodzące z 1883 roku, nacechowane jest wpływami malarstwa Maksymiliana Gierymskiego. Obraz, osadzony w konwencji przedstawień nazywanych „zopfami”, to ujęcie przedstawienia w formie historyzującej kompozycji kostiumowej, gdzie przedstawione postacie zobrazowane na pierwszym planie stanowią pretekst dla ukazania piękna pejzażu.
olej, deska; 32 x 40,8 cm;
sygn., dat. i opisany p. d.: A. Piotrowski. 1883 / Paris;
napis na odwrocie na desce: 19631(ołówkiem).
Antoni Piotrowski, podobnie jak Anna Bilińska-Bohdanowicz, uczęszczał do klasy rysunku Wojciecha Gersona. Naukę podjął tu w 1869 roku, w latach 1875-1877 studiował w Monachium. Ostatnim etapem edukacji artysty były studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Jan Matejki.
Po studiach wyjechał do Paryża, by następnie w latach 1885-1886 zostać korespondentem - ilustratorem dla licznych czasopism w Bułgarii.
W 1900 roku na stałe osiadł w Warszawie. Artysta ilustrował także dzieła literackie Henryka Sienkiewicza. Malarz podejmował tematy historyczne - malował sceny z powstania styczniowego, sceny rodzajowe z mazowieckich miejscowości oraz przedstawienia o fantastycznym wyrazie.
Oferowane dzieło „Wyjazd na polowanie” pochodzące z 1883 roku, nacechowane jest wpływami malarstwa Maksymiliana Gierymskiego. Obraz, osadzony w konwencji przedstawień nazywanych „zopfami”, to ujęcie przedstawienia w formie historyzującej kompozycji kostiumowej, gdzie przedstawione postacie zobrazowane na pierwszym planie stanowią pretekst dla ukazania piękna pejzażu.