Wystawiany w Muzeach Narodowych w Kielcach (IX.1999-I.2000) i Krakowie (II-III.2000) na wystawie monograficznej artysty.
Wymieniony i reprodukowany: Władysław Aleksander Malecki 1836-1900. Katalog wystawy monograficznej, Muzeum Narodowe w Kielcach, 1999, nr kat. 181.
Jeden z najważniejszych polskich malarzy pejzażu 2. połowy XIX w. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (1852-56) u Ch. Breslauera oraz w Monachium (1866-69) u pejzażysty Eduarda Schleicha st. W latach 1868-80 był członkiem zwyczajnym Kunstvereinu w Monachium. W okresie 1870-80 po raz drugi przebywał w Monachium, gdzie jego malarstwo cieszyło się dużym uznaniem. W 1880 r. wrócił do kraju. Wystawiał często m.in. w TZSP w Warszawie i TPSP w Krakowie i Lwowie oraz za granicą. Postacie ludzkie jeśli pojawiają się w jego pejzażach, to najczęściej są niewielkie, umieszczone na dalszym planie. Zdają się być jedynie urozmaiceniem, a nie głównym elementem obrazu. W jego twórczości malarskiej występował też temat lasu, nie traktowanego jako fragment pejzażu (znane są obrazy "Las" z 1880 r. oraz "Wnętrze lasu" z ok. 1880 r.), oraz polowania (oprócz naszego, znany jest obraz "Wysokopienny las z jeźdźcem rokokowym" z ok. 1880 r.).
Wybitny obraz świetnego artysty, kontynuacja wcześniejszych o dekadę, tzw. "zopfowych" kompozycji Maksymiliana Gierymskiego.
olej na płótnie, dublaż woskowy,
68 x 126,3 cm,
sygnowany p.d. "W. Malecki / 1882 r."
Wystawiany w Muzeach Narodowych w Kielcach (IX.1999-I.2000) i Krakowie (II-III.2000) na wystawie monograficznej artysty.
Wymieniony i reprodukowany: Władysław Aleksander Malecki 1836-1900. Katalog wystawy monograficznej, Muzeum Narodowe w Kielcach, 1999, nr kat. 181.
Jeden z najważniejszych polskich malarzy pejzażu 2. połowy XIX w. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (1852-56) u Ch. Breslauera oraz w Monachium (1866-69) u pejzażysty Eduarda Schleicha st. W latach 1868-80 był członkiem zwyczajnym Kunstvereinu w Monachium. W okresie 1870-80 po raz drugi przebywał w Monachium, gdzie jego malarstwo cieszyło się dużym uznaniem. W 1880 r. wrócił do kraju. Wystawiał często m.in. w TZSP w Warszawie i TPSP w Krakowie i Lwowie oraz za granicą. Postacie ludzkie jeśli pojawiają się w jego pejzażach, to najczęściej są niewielkie, umieszczone na dalszym planie. Zdają się być jedynie urozmaiceniem, a nie głównym elementem obrazu. W jego twórczości malarskiej występował też temat lasu, nie traktowanego jako fragment pejzażu (znane są obrazy "Las" z 1880 r. oraz "Wnętrze lasu" z ok. 1880 r.), oraz polowania (oprócz naszego, znany jest obraz "Wysokopienny las z jeźdźcem rokokowym" z ok. 1880 r.).
Wybitny obraz świetnego artysty, kontynuacja wcześniejszych o dekadę, tzw. "zopfowych" kompozycji Maksymiliana Gierymskiego.