Kształcił się w krakowskiej SSP pod kierunkiem I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza, J. Unierzyskiego i L. Loefflera. W latach 1895-97 kontynuował naukę w pracowni L. Wyczółkowskiego i J. Stanisławskiego. Swe umiejętności warsztatowe doskonalił też w wiedeńskiej ASP, do której uczęszczał w 1894 r. W 1897 r. uzupełnił studia w Monachium w prywatnej szkole A. Abego. Odbył ponadto szereg podróży artystycznych, m.in. do Rzymu, Palestyny, Egiptu i na Krym. Osiadł na stałe we Lwowie. Zasadniczy trzon jego spuścizny artystycznej stanowią pejzaże, zarówno ukraińskie, włoskie, jak i orientalne. Malował także portrety i sceny rodzajowe z życia Hucułów. Zajmował się ilustratorstwem i krytyką artystyczną; współpracował z teatrem ukraińskim we Lwowie. Oferowany obraz przedstawia znamienne dla malarstwa Trusza ujęcie nadmorskiego krajobrazu śmiało kontrastujące rozgrzane słońcem skały z chłodną taflą morza. Artysta konsekwentnie buduje perspektywę powietrzną obrazu osiągając wrażenie przestrzennej rozległości i głębi. Strefę ziemi traktuje sumarycznie, określając kształty kamienistego wybrzeża swobodnymi pociągnięciami pędzla i impastową fakturą, w czym odczuwalna jest jeszcze lekcja pobrana u Stanisławskiego. W obszarze nieba natomiast skupia się na oddaniu subtelnych modulacji różów, fioletów i błękitów.
olej, tektura,
65 x 95
sygn. p. d.: ITrusz
Kształcił się w krakowskiej SSP pod kierunkiem I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza, J. Unierzyskiego i L. Loefflera. W latach 1895-97 kontynuował naukę w pracowni L. Wyczółkowskiego i J. Stanisławskiego. Swe umiejętności warsztatowe doskonalił też w wiedeńskiej ASP, do której uczęszczał w 1894 r. W 1897 r. uzupełnił studia w Monachium w prywatnej szkole A. Abego. Odbył ponadto szereg podróży artystycznych, m.in. do Rzymu, Palestyny, Egiptu i na Krym. Osiadł na stałe we Lwowie. Zasadniczy trzon jego spuścizny artystycznej stanowią pejzaże, zarówno ukraińskie, włoskie, jak i orientalne. Malował także portrety i sceny rodzajowe z życia Hucułów. Zajmował się ilustratorstwem i krytyką artystyczną; współpracował z teatrem ukraińskim we Lwowie. Oferowany obraz przedstawia znamienne dla malarstwa Trusza ujęcie nadmorskiego krajobrazu śmiało kontrastujące rozgrzane słońcem skały z chłodną taflą morza. Artysta konsekwentnie buduje perspektywę powietrzną obrazu osiągając wrażenie przestrzennej rozległości i głębi. Strefę ziemi traktuje sumarycznie, określając kształty kamienistego wybrzeża swobodnymi pociągnięciami pędzla i impastową fakturą, w czym odczuwalna jest jeszcze lekcja pobrana u Stanisławskiego. W obszarze nieba natomiast skupia się na oddaniu subtelnych modulacji różów, fioletów i błękitów.