Malarz, grafik, scenograf. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli "polskiej szkoły plakatu". Posługiwał się bogatą ornamentacją, posiadał indywidualny, wywodzący się z barokowej estetyki system znaków. Stworzył oryginalny surrealistyczno - groteskowy styl wypowiedzi plastycznej; jego twórczość cechuje ogromna fantazja, rozmach, zmysłowość, fascynacja ciałem kobiecym o "rubensowskich" kształtach. Zamiłowanie artysty do fantastyki, skłonność do makabry, zainteresowanie anatomią, rodzaj światłocienia czy dynamika kompozycji mają ewidentne korzenie w malarstwie XVII-wiecznych mistrzów.
Starowieyski często opatruje swoje prace niemieckimi, stylizowanymi na XVII-wieczną kaligrafię komentarzami, a tytuły prac wykonane ozdobną literą stanowią integralną część dzieła. Od 1970 roku antydatuje swoje prace o 300 lat wstecz - twierdząc, że oddaje to jego stan ducha i umysłu.
Artysta uczestniczył w ponad 200 wystawach w kraju i za granicą, m. innymi w: Austrii, Belgii, Francji, Holandii, Kanadzie, Niemczech, Szwajcarii, USA, we Włoszech. Był pierwszym Polakiem, który miał indywidualną wystawę w Museum of Modern Art w Nowym Jorku (1985).