Jedno z licznych studiów dziecięcych podejmowanych przez artystę około 1910 roku. Grupa rzeźbiarska przedstawia wywodzący się z tradycji antycznej temat Sądu Parysa jako alegorii wyborów estetycznych i problematyki oceny piękna, przedstawiony tu pod postacią zabawy dziecięcej. Mały chłopiec odgrywający rolę Parysa leży i chwyta za nóżkę jedną z trzech dziewczynek (bogiń) pochylających się nad nim. Urodzony w Makowcu Dużym k. Mińska Mazowieckiego, zmarły zaś w Krakowie, rzeźbiarz, ceramik, malarz i grafik od 1885 r. kształcił się w Warszawie w prywatnej szkole rzeźbiarza Jana Kryńskiego i Ludwika Pyrowicza. Po zdobyciu I nagrody w konkursie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, w latach 1891-1896 przebywał na stypendium w Paryżu, studiując pod kierunkiem Antoine`a Mercié, Alexandre`a Falguiere`a oraz Jeana Léona Gérôme`a w Academie Julian oraz Ecole des Beaux-Arts. Był ważną postacią paryskiej Polonii literacko-artystycznej.
Po powrocie z Paryża do 1899 r. mieszkał w Warszawie, następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie jako profesor, objął katedrę rzeźby Akademii Sztuk Pięknych, którą prowadził do roku 1935. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Formalne poszukiwania Laszczki prowadziły od realizmu ku formie impresjonistycznej, głównie pod wpływem Auguste`a Rodina,w efektach światłocieniowych ożywiających płaszczyznę rzeźby. Z takim traktowaniem powierzchni spotykamy się również w prezentowanej pracy.