Władysław Bartynowski (25 czerwca 1832 – 16 grudnia 1918) odziedziczył po ojcu pasję kolekcjonerską. Kontynuował ją i pielęgnował przez całe swoje życie, a nawet stworzył swoją własną „szkołę” numizmatyki, mimo że nigdy nie piastował katedry uniwersyteckiej. W jego pracowni kształcili się i zdobywali praktyczną wiedzę m.in. Marian Gumowski czy Feliks Kopera. Nic dziwnego, gdyż był w Krakowie „instytucją”, znanym ze swych wyjątkowych zainteresowań książkami, numizmatyką i kolekcjonerstwem. Od najmłodszych lat zbierał monety i medale, wymieniał się dubletami, kupował nowe obiekty do swojej kolekcji, robił kopie galwaniczne wynalezioną przez siebie metodą reprodukowania numizmatów zwaną potocznie bartynotypią. Archiwum Muzeum Narodowego w Krakowie zgromadziło liczne objekty pozostawione przez Władysława Bartynowskiego, m.in. materiały warsztatowe do planowanych publikacji dotyczących projektowanego słownika malarzy i rytowników od dawnych czasów do lat mu współczesnych.