OPINIE:
- certyfikat wydany przez syna artysty, Claude'a Ruiza Picasso (na zdjęciu pracy, 6 września 2006)
- certyfikat wydany przez córkę artysty, May'ę Widmaier-Picasso (na zdjęciu pracy, 18 lutego 2007)
- ekspertyza wydana przez Adama Konopackiego (18 października 2019)
Rysunek wykonany został przez Pabla Picassa 27 lutego 1961 roku na planszy tytułowej książki Claude’a Roy’a „Picasso. La Guerre et la Paix”, opatrzony dedykacją dla Dominique’a Sassi.
Inspiracją do powstania książki, wydanej w 1954 roku, były wielogodzinne rozmowy i korespondencja między Picassem a Roy’em, młodym komunizującym poetą, eseistą, dziennikarzem i pisarzem. Towarzyszył on artyście w czasie przygotowań do realizacji monumentalnego dyptyku „Wojna i Pokój”, który początkowo znaleźć się miał w siedzibie parlamentu izraelskiego – Knesecie, a ostatecznie trafił do Kaplicy Pokoju na Zamku Vallauris. Przygotowując się do tej realizacji Picasso stworzył około 300 szkiców rysunkowych, w tak charakterystycznym dla siebie stylu, ze swobodną, lapidarnie prowadzoną kreską.
Córka Pabla Picasso Maya Widmaier Picasso w załączonym do rysunku potwierdzeniu autentyczności zauważyła, że kompozycja przedstawia symbole wojny (sowa – Atena) oraz pokoju (gołąb z oliwną gałązką w dziobie – najbardziej znane signum, stworzone przez Picassa).
Obdarowaną osobą jest Dominique Sassi, przyjaciel i wieloletni współpracownik Picassa w Atelier Madoura w Vallauris. Asystował on artyście przy wypalaniu jego dzieł ceramicznych, a jednocześnie sam tworzył. Jak wspominał po latach ta znajomość ukształtowała jego życie.
Malarz, rzeźbiarz, grafik i ceramik, ikona sztuki współczesnej, współtwórca kubizmu, uznawany za najwybitniejszego artystę XX wieku. Jego sztuka wywarła niezatarte piętno na sztuce XX wieku, będąc wielokrotnie cytowana i pastiszowana zarówno przez popkulturę, jak i kulturę wysoką. Urodzony w Hiszpani, stawiał tam pierwsze kroki artystyczne pod czujnym okiem ojca-rysownika. Wyjazd do Paryża i zapoznanie się ze postimpresjonistami wywarło ogromny wpływ na jego twórczość. Początkowo realistyczne prace z okresu błękitnego i różowego, ewoluowały przez lata w stronę geometryzacji i uproszczenia formy, w pełni widocznego w dojrzałych pracach kubistycznych. Jego prace poza innowacyjną formą, były zawsze zaangażowane politycznie i pacyfistyczne. Artysta wspierał ruchy lewicowe, a w 1948 r. odwiedził Polskę podczas Światowego Kongresu Intelektualistów w Obronie Pokoju we Wrocławiu i podarował kolekcję swoich ceramik, rysunków i druków barwnych Muzeum Narodowemu w Warszawie. Po II wojnie światowej osiadł na Lazurowym Wybrzeżu w Vallauris gdzie miał swoją pracownię i gdzie tworzył także wraz z innymi francuskimi ceramikami prace w glinie. Powojenne prace Picassa są zróżnicowane w formie i technice, jednak zawsze operujące giętką linią i syntetyczną formą. Najdroższa praca tego kanonicznego twórcy sprzedała się w Nowym Yorku w 2015 r. za 160 milionów dolarów.
kredka, papier, 35,5 x 25,5 cm w świetle passe-partout,
sygnowany l.d.: 'Picasso' oraz datowany p.d.: '27. II. 61', dedykacja z lewej: ‘ Pour Dominique Sassi | son ami | Picasso’
OPINIE:
- certyfikat wydany przez syna artysty, Claude'a Ruiza Picasso (na zdjęciu pracy, 6 września 2006)
- certyfikat wydany przez córkę artysty, May'ę Widmaier-Picasso (na zdjęciu pracy, 18 lutego 2007)
- ekspertyza wydana przez Adama Konopackiego (18 października 2019)
Rysunek wykonany został przez Pabla Picassa 27 lutego 1961 roku na planszy tytułowej książki Claude’a Roy’a „Picasso. La Guerre et la Paix”, opatrzony dedykacją dla Dominique’a Sassi.
Inspiracją do powstania książki, wydanej w 1954 roku, były wielogodzinne rozmowy i korespondencja między Picassem a Roy’em, młodym komunizującym poetą, eseistą, dziennikarzem i pisarzem. Towarzyszył on artyście w czasie przygotowań do realizacji monumentalnego dyptyku „Wojna i Pokój”, który początkowo znaleźć się miał w siedzibie parlamentu izraelskiego – Knesecie, a ostatecznie trafił do Kaplicy Pokoju na Zamku Vallauris. Przygotowując się do tej realizacji Picasso stworzył około 300 szkiców rysunkowych, w tak charakterystycznym dla siebie stylu, ze swobodną, lapidarnie prowadzoną kreską.
Córka Pabla Picasso Maya Widmaier Picasso w załączonym do rysunku potwierdzeniu autentyczności zauważyła, że kompozycja przedstawia symbole wojny (sowa – Atena) oraz pokoju (gołąb z oliwną gałązką w dziobie – najbardziej znane signum, stworzone przez Picassa).
Obdarowaną osobą jest Dominique Sassi, przyjaciel i wieloletni współpracownik Picassa w Atelier Madoura w Vallauris. Asystował on artyście przy wypalaniu jego dzieł ceramicznych, a jednocześnie sam tworzył. Jak wspominał po latach ta znajomość ukształtowała jego życie.
Malarz, rzeźbiarz, grafik i ceramik, ikona sztuki współczesnej, współtwórca kubizmu, uznawany za najwybitniejszego artystę XX wieku. Jego sztuka wywarła niezatarte piętno na sztuce XX wieku, będąc wielokrotnie cytowana i pastiszowana zarówno przez popkulturę, jak i kulturę wysoką. Urodzony w Hiszpani, stawiał tam pierwsze kroki artystyczne pod czujnym okiem ojca-rysownika. Wyjazd do Paryża i zapoznanie się ze postimpresjonistami wywarło ogromny wpływ na jego twórczość. Początkowo realistyczne prace z okresu błękitnego i różowego, ewoluowały przez lata w stronę geometryzacji i uproszczenia formy, w pełni widocznego w dojrzałych pracach kubistycznych. Jego prace poza innowacyjną formą, były zawsze zaangażowane politycznie i pacyfistyczne. Artysta wspierał ruchy lewicowe, a w 1948 r. odwiedził Polskę podczas Światowego Kongresu Intelektualistów w Obronie Pokoju we Wrocławiu i podarował kolekcję swoich ceramik, rysunków i druków barwnych Muzeum Narodowemu w Warszawie. Po II wojnie światowej osiadł na Lazurowym Wybrzeżu w Vallauris gdzie miał swoją pracownię i gdzie tworzył także wraz z innymi francuskimi ceramikami prace w glinie. Powojenne prace Picassa są zróżnicowane w formie i technice, jednak zawsze operujące giętką linią i syntetyczną formą. Najdroższa praca tego kanonicznego twórcy sprzedała się w Nowym Yorku w 2015 r. za 160 milionów dolarów.