Za opinią Hanny Kotkowskiej-Bareji

Frontalna kompozycja trzech połączonych figur mężczyzn o krępej budowie przedstawionych w ruchu sugerowanym przez pozycję nóg. Dwaj mężczyźni to robotnicy w luźnych marynarkach czy kurtkach, czapkach z daszkiem i ciężkich butach, trzeci - po prawej w meloniku i podpierający się laską, wyraźnie należy do nieco innego środowiska, łączy ich jedynie sytuacja wymagająca wzajemnego podtrzymywania się w czasie niepewnego ruchu powrotnego z jakiejś męskiej rozrywki. Świadczą o tym głównie zawadiacko założone czapki i przekrzywiony melonik oraz pozycje nóg mężczyzn. Forma rzeźby swobodna, ukształtowana wyraźnymi pociągnięciami dłuta, nie określa dosłownie, ale wydobywa zróżnicowane rysy twarzy, ubrania i ruch każdej postaci. Autorstwo, na podstawie sygnatury należałoby przy-pisać rzeźbiarzom - Wojciechowi Durkowi i Ignacemu Zelkowi, którzy w roku 1921 założyli W Toruniu przy ul. Sukienniczej 2-4 firmę wykonującą prace artystyczne w bardzo szerokim wyborze. Firma istniała prawdopodobnie tylko do roku 1928 ponieważ W. Durek mieszkał już wówczas pod innym adresem, a I. Zelek prowadził od 1930 roku własną pracownię. Dzięki udostępnionym mi materiałom ilustracyjnym pracy magisterskiej pani Doroty Swobodzińskiej o Zelku obronionej na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, mogłam stwierdzić, że wykonywał on m.in. niewielkie rzeźby rodzajowe. Na fotografii przedstawiającej jego pracownię znajduje się nawet figurka w meloniku, ale i ona i inne prace tego artysty świadczą, że to nie on lecz raczej A. Durek jest bezpośrednim wykonawcą rzeźby, która jego studiom w Mediolanie i inspiracji twórczością Medardo Rosso zawdzięcza charakterystyczną formę.