Studia artystyczne odbył w l. 1891-1899 w krakowskiej SSP pod kierunkiem F. Cynka, I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza i L. Wyczółkowskiego. Naukę kontynuował w 1903 r. w Monachium w pracowni Antona Abego, w l. 1904-1907 w ASP w Wiedniu u K. Pochwalskiego, a następnie w Académie Willi w Paryżu w atelier H. Martina i H. Anglade`a. Do Paryża powrócił w 1922 r. by uzupełnić studia malarskie w Académie Colarossi. Na stałe mieszkał w Krakowie, gdzie zajmował się również działalnością pedagogiczną. Był członkiem krakowskiego Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" i warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W początkowym okresie swej twórczości Karpiński malował sceny rodzajowe i miejskie pejzaże głównie widoki Monachium i Paryża. Popularność zdobył dzięki przedstawieniom martwych natur i portretów kobiet. Oba prezentowane obrazy przedstawiają wnętrza mieszczańskiego salonu. Fotel, stolik z ustawionymi na nim w szklanym wazonie kwiatami, lustra, obrazy i maska wiszące na ścianie, zegar na kominku, to elementy, które tworzą niepowtarzalny nastrój miejsca przed chwilą opuszczonego, emanującego nadal ludzką obecnością. Urzeka malarska kultura artysty, umiar w stosowaniu kolorystycznych efektów, zgaszenie barw tonami srebrzystej szarości.
olej, tektura, 34,5 x 49,9
sygn. p.d.: A. Karpiński.
Studia artystyczne odbył w l. 1891-1899 w krakowskiej SSP pod kierunkiem F. Cynka, I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza i L. Wyczółkowskiego. Naukę kontynuował w 1903 r. w Monachium w pracowni Antona Abego, w l. 1904-1907 w ASP w Wiedniu u K. Pochwalskiego, a następnie w Académie Willi w Paryżu w atelier H. Martina i H. Anglade`a. Do Paryża powrócił w 1922 r. by uzupełnić studia malarskie w Académie Colarossi. Na stałe mieszkał w Krakowie, gdzie zajmował się również działalnością pedagogiczną. Był członkiem krakowskiego Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" i warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W początkowym okresie swej twórczości Karpiński malował sceny rodzajowe i miejskie pejzaże głównie widoki Monachium i Paryża. Popularność zdobył dzięki przedstawieniom martwych natur i portretów kobiet. Oba prezentowane obrazy przedstawiają wnętrza mieszczańskiego salonu. Fotel, stolik z ustawionymi na nim w szklanym wazonie kwiatami, lustra, obrazy i maska wiszące na ścianie, zegar na kominku, to elementy, które tworzą niepowtarzalny nastrój miejsca przed chwilą opuszczonego, emanującego nadal ludzką obecnością. Urzeka malarska kultura artysty, umiar w stosowaniu kolorystycznych efektów, zgaszenie barw tonami srebrzystej szarości.