Urodziła się w Krakowie, 13 lipca 1868 roku, jako córka Malwiny z Borzęckich i Władysława Janowskiego. Rodzice pochodzili z Królestwa Kongresowego, skąd po upadku powstania styczniowego uciekli do ówczesnej Galicji. Ojciec był leśnikiem, matka nauczycielką. Jej brat Stanisław, przyszły malarz i mąż Gabrieli Zapolskiej, po ukończeniu gimnazjum św. Jacka w Krakowie, wstąpił do Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie, pó¼niej zaś wyjechał do Monachium na dalsze studia. Niestety sytuacja finansowa rodziny nie pozwalała na kształcenie artystyczne obydwojga dzieci. Edukacja Bronisławy rozpoczęła się na klasztornej pensji w Starym Sączu, potem zaś przyszła malarka wyjechała do Krakowa, gdzie uzyskała dyplom nauczycielki. Podczas pobytu w Krakowie uczęszczała na kurs rysunków i perspektywy malarskiej przy Muzeum Adriana Baranowskiego, prowadzony przez prof. Siedleckiego. Lekcji malarstwa udzielał jej także brat podczas pobytów w domu. Gdy Stanisław otrzymał zatrudnienie przy malowaniu "Panoramy Tatr", Bronisława postanowiła porzucić posadę nauczycielki, by dzięki pomocy finansowej brata podjąć studia artystyczne w Monachium. Od 1896 roku uczyła się u profesora L. Bollera, potem zaś u A. Ažbégo i S. Hollosy`ego. Tutaj uzyskała pierwszą nagrodę konkursową za rysunek węglem głowy starej Włoszki (w kilka lat pó¼niej obraz ten zakupiono dla jednej z prywatnych galerii petersburskich). W roku 1900 artystka wyszła za mąż za Tadeusza Rychtera, młodego, zdolnego Lwowianina z rodziny profesorskiej. Już jako mężatka studiowała w Akademii Florenckiej i w Rzymie. W 1906 roku, po rozwodzie z Rychterem, Bronisława osiadła u matki w Starym Sączu, gdzie z przerwami mieszkała do wybuchu I wojny światowej. Przez cały okres pobytu w Starym Sączu utrzymywała kontakty ze środowiskiem krakowskim. W 1909 roku założyła w Starym Sączu prywatną szkołę malarską. Lekcje anatomii wykładał miejscowy lekarz, a historię sztuki sakralnej kapelan klarysek. Kiedy jednak rozpoczęła naukę rysunku z modela, zaprotestował miejscowy proboszcz dopatrując się w tym obrazy moralności co doprowadziło do zamknięcia szkoły po niespełna roku jej działalności. Udało się jeszcze zorganizować wystawę prac uczniów, która cieszyła się w Nowym Sączu dużym powodzeniem. Od 1917 roku artystka zamieszkała na stałe w Krakowie przy ul. Dunajewskiego 1. Jej mieszkanie stało się artystycznym salonem Krakowa, w którym można było spotkać wiele osobistości krakowskiego świata artystycznego. Rychter-Janowska wystawiała swoje prace od 1896 roku w Krakowie, Lwowie, Warszawie, Wilnie, Londynie, Wiedniu, Rzymie, Wenecji, Mediolanie, Pradze. W okresie międzywojennym jej malarstwo zostało spopularyzowane dzięki pocztówkom z reprodukcjami jej obrazów wydanych nakładem Wydawnictwa Salonu Malarzy Polskich w Krakowie. Artystka łącznie namalowała około 3.000 kompozycji. Jej obrazy posiadali m.in. Helena Modrzejewska (wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej) oraz Ignacy Paderewski (pejzaż zimowy). Artystka była związana ze środowiskiem krakowskim; pozostawała pod wpływem pejzażowego malarstwa Jana Stanisławskiego. Malowała realistyczne widoki polskich dworów, kościołów i wiejskich chat, a także sceny i pejzaże folklorystyczne, rzadziej portrety. Charakterystyczne dla jej malarstwa są sceny przedstawiające otoczony drzewami, oświetlony promieniami słońca dwór polski lub też jego wnętrze. "Ulubionym moim tematem jest czar dworu polskiego oraz problem oświetlenia słońcem i lampami" - pisała Rychter-Janowska.