Malarz polski pochodzenia żydowskiego (zmienił personalia w okresie okupacji niemieckiej). W latach 1920-1924 studiował w Wolnej Akademii Sztuk Pięknych, a następnie - pod kierunkiem Kazimierza Sichulskiego - w Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie. W 1924 wyjechał do Paryża, gdzie doskonalił swe umiejętności pod kierunkiem Fernanda Légera. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów Plastyków artes (od 1930). W okresie okupacji niemieckiej ukrywał się we Lwowie, wiosną 1944 przeniósł się do Warszawy; po powstaniu deportowany został do obozu koncentracyjnego w Stutthoffie. Po wojnie osiadł w stolicy, gdzie - od 1947 r. - był profesorem Akademii Sztuk Pięknych. Na fali odwilży, po październiku 1956, ponownie zaczął wystawiać po długim okresie nieobecności życiu artystycznym. Wystawa z przełomu roku 1981 i 1982 w warszawskim Muzeum Narodowym była pierwszą, i - jak dotąd - jedyną monograficzną ekspozycją prac artysty. Ze względu na moment otwarcia, który zbiegł się z wprowadzeniem stanu wojennego, nie spopularyzowała należycie twórczości Włodarskiego; pozostał po niej wyczerpujący katalog obrazów, akwarel i gwaszów, rysunków, w znacznej większości będących wówczas własność żony malarza
(Marek Włodarski (Henryk Streng) 1903-1960, [Katalog wystawy]. Muzeum Narodowe w Warszawie, grudzień 1981 - styczeń 1982, [cz. ] III [akwarele i gwasze], nr 127, s. 77).
Sposób namalowania Martwej natury z gipsowym popiersiem, jej format, a nade wszystko realizm, tak różny od do kubistycznej estetyki twórczości artysty z lat dwudziestych i obecnych w niej wpływów surrealizmu wskazuje, że artysta namalował ją z myślą o sprzedaży we Lwowie pod sowiecką okupacją, kiedy nie musiał się jeszcze ukrywać i dysponował własną przedwojenną pracownia.
Akwarela pochodzi ze spuścizny po żonie artysty Janinie Brosz Włodarskiej.
(MARTWA NATURA Z GIPSOWYM POPIERSIEM), 1940
Akwarela na szkicu ołówkowym, papier;
29,5 x 41,4 (28 x 39,5 cm w świetle nowego passe-partout typu "wiedeńskiego").
W prawym górnym narożniku ślad zatartej sygnatury i ołówkiem data: 1940; na nowej tekturze zabezpieczającej plecy po prawej u dołu czarnym flamastrem (za katalogiem wystawy monograficznej- zob. niżej): MARTWA NATURA Z GIPSOWYM | POPIERSIEM, 1940, AKWARELA | 29,5 x 41,4 | NR KAT. MNW III|127.
Malarz polski pochodzenia żydowskiego (zmienił personalia w okresie okupacji niemieckiej). W latach 1920-1924 studiował w Wolnej Akademii Sztuk Pięknych, a następnie - pod kierunkiem Kazimierza Sichulskiego - w Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie. W 1924 wyjechał do Paryża, gdzie doskonalił swe umiejętności pod kierunkiem Fernanda Légera. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów Plastyków artes (od 1930). W okresie okupacji niemieckiej ukrywał się we Lwowie, wiosną 1944 przeniósł się do Warszawy; po powstaniu deportowany został do obozu koncentracyjnego w Stutthoffie. Po wojnie osiadł w stolicy, gdzie - od 1947 r. - był profesorem Akademii Sztuk Pięknych. Na fali odwilży, po październiku 1956, ponownie zaczął wystawiać po długim okresie nieobecności życiu artystycznym. Wystawa z przełomu roku 1981 i 1982 w warszawskim Muzeum Narodowym była pierwszą, i - jak dotąd - jedyną monograficzną ekspozycją prac artysty. Ze względu na moment otwarcia, który zbiegł się z wprowadzeniem stanu wojennego, nie spopularyzowała należycie twórczości Włodarskiego; pozostał po niej wyczerpujący katalog obrazów, akwarel i gwaszów, rysunków, w znacznej większości będących wówczas własność żony malarza
(Marek Włodarski (Henryk Streng) 1903-1960, [Katalog wystawy]. Muzeum Narodowe w Warszawie, grudzień 1981 - styczeń 1982, [cz. ] III [akwarele i gwasze], nr 127, s. 77).
Sposób namalowania Martwej natury z gipsowym popiersiem, jej format, a nade wszystko realizm, tak różny od do kubistycznej estetyki twórczości artysty z lat dwudziestych i obecnych w niej wpływów surrealizmu wskazuje, że artysta namalował ją z myślą o sprzedaży we Lwowie pod sowiecką okupacją, kiedy nie musiał się jeszcze ukrywać i dysponował własną przedwojenną pracownia.
Akwarela pochodzi ze spuścizny po żonie artysty Janinie Brosz Włodarskiej.