Jerzy Nowosielski (1923 – 2011)
Urodził się w Krakowie. W 1940 rozpoczął studia w krakowskiej Kunstgewerbeschule. Od 1944 członek Polskiej Akademii Umiejętności. Członek Grupy Młodych Plastyków i Grupy Krakowskiej. W latach 1976-1992 profesor ASP w Krakowie.
Malarz, rysownik, scenograf, twórca kompozycji figuralnych, martwych natur, aktów, pejzaży i obrazów sakralnych, w których łączy elementy nowoczesne z wpływami sztuki bizantyjskiej (Podwójny portret, Toaleta, Martwa natura fantastyczna); jego niepowtarzalny styl charakteryzuje się stosowaniem płaskiego układu barwnych plam obwiedzionych czystą linią konturu i syntetyzującym widzeniem codzienności; ikoniczność jego malarstwa o tematyce sakralnej polega na przywołaniu mistyki ruskich lub bizantyjskich ikon oraz na geometrycznych podziałach wyodrębniających centrum i pobocze kompozycji. Jest autorem licznych polichromii w kościołach (m.in. w kościoła św. Ducha w Nowych Tychach, kościoła w Wesołej koło Warszawy, cerkwi w Lourdes we Francji) oraz ikonostasów (np. w cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Krakowie); Kraków-Azory, 1978, kościół Św. Ducha w Tychach), ikonostas cerkwi prawosławnej w Krakowie (1972). Ponadto prace w licznych zbiorach muzealnych w Polsce i w kolekcjach prywatnych (USA, Kanada, Francja, Niemcy).
ołówek, tusz, akwarela, papier, 28 x 20,5 cm
sygnowany i datowany l.g.: J.N. 58.
Praca posiada atest Fundacji Nowosielskich potwierdzający autentyczność dzieła
Jerzy Nowosielski (1923 – 2011)
Urodził się w Krakowie. W 1940 rozpoczął studia w krakowskiej Kunstgewerbeschule. Od 1944 członek Polskiej Akademii Umiejętności. Członek Grupy Młodych Plastyków i Grupy Krakowskiej. W latach 1976-1992 profesor ASP w Krakowie.
Malarz, rysownik, scenograf, twórca kompozycji figuralnych, martwych natur, aktów, pejzaży i obrazów sakralnych, w których łączy elementy nowoczesne z wpływami sztuki bizantyjskiej (Podwójny portret, Toaleta, Martwa natura fantastyczna); jego niepowtarzalny styl charakteryzuje się stosowaniem płaskiego układu barwnych plam obwiedzionych czystą linią konturu i syntetyzującym widzeniem codzienności; ikoniczność jego malarstwa o tematyce sakralnej polega na przywołaniu mistyki ruskich lub bizantyjskich ikon oraz na geometrycznych podziałach wyodrębniających centrum i pobocze kompozycji. Jest autorem licznych polichromii w kościołach (m.in. w kościoła św. Ducha w Nowych Tychach, kościoła w Wesołej koło Warszawy, cerkwi w Lourdes we Francji) oraz ikonostasów (np. w cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Krakowie); Kraków-Azory, 1978, kościół Św. Ducha w Tychach), ikonostas cerkwi prawosławnej w Krakowie (1972). Ponadto prace w licznych zbiorach muzealnych w Polsce i w kolekcjach prywatnych (USA, Kanada, Francja, Niemcy).