Bohaterka biblijnej Księgi Judyty Judyta była wdowa, piękna, bogatą, bardzo pobożną. W czasie najazdu wojsk asyryjskich na Izrael ,ich wódz Holofernes rozpoczął oblężenie miasta Betulii. Wydawało się, że nic nie uratuje miasta. Judyta postanowiła wówczas sama obronić miasto. Po wieczornej modlitwie udała się do obozu Asyryjczyków. Wyjaśniła im, że opuściła miasto, chcąc ocalić życie. Kiedy zaprowadzono ją przed oblicze Holofernesa, ten zakochał się w niej, będąc pod wrażeniem jej urody, i zabrał ją do swojego namiotu. Kiedy Holofernes spał, Judyta ucięła mu głowę. Następnie włożyła ją do kosza i powróciła do Betulii. O świcie wywieszono głowę na murach miasta. Gdy ujrzało ją wojsko asyryjskie, uciekło w popłochu.
Temat Judyty był szczególnie popularny w malarstwie carravagionistycznym, czyli stylu malarskim inspirowanym twórczością Caravaggia. Charakteryzuje się on mocnym kontrastem światła i cienia oraz realistycznym przedstawieniem postaci. Judyta jest przedstawiania jako kobieta silna i niezależna a równocześnie piękna i zmysłowa choć w scenie przemocy i wojny.