Lech Stangret w swoich publikacjach określił rysunek tytułułem Właściwa obsługa wynalazku Pana Daguerre’a, inaczej niż w tece z rysunkami oraz reprodukcjach – fotografiach J. Stokłosy – towarzyszących tekstowi dramatu (wydanie z 1984 roku), gdzie nazwano go: Wdowa po miejscowym fotografie firmy «Ricordo» – ponury agent śmierci.
Obraz reprodukowany lub opisany:
– T. Kantor, Wielopole, Wielopole, Kraków – Wrocław 1984, il. 77, s. 145;
– Wielopole, Wielopole. Rysunki. Dessins, Teatr Cricot 2, Kraków 1987 [teka, 12 k. tabl.], k. tabl. nr 6.
– K. Pleśniarowicz, Kantor. Artysta końca wieku, Wrocław 1997, s. 235;
– L. Stangret, Tadeusz Kantor. Rysunek, Warszawa 2013, s. 62 i 168, ryc. 190; publikacja także w tłum. na jęz. ang.: L. Stangret, Tadeusz Kantor. Drawing, Warszawa 2015, il. 190;
Projekt do spektaklu Teatru Cricot 2 Wielopole, Wielopole
tusz pióro, pędzel, gwasz, papier
22 x 28 cm
sygn. tuszem p.d.: tk
obok (częściowo na prostokątnej nalepce): Właściwe | użycie | aparatu | Fotograficz- | nego
Lech Stangret w swoich publikacjach określił rysunek tytułułem Właściwa obsługa wynalazku Pana Daguerre’a, inaczej niż w tece z rysunkami oraz reprodukcjach – fotografiach J. Stokłosy – towarzyszących tekstowi dramatu (wydanie z 1984 roku), gdzie nazwano go: Wdowa po miejscowym fotografie firmy «Ricordo» – ponury agent śmierci.
Obraz reprodukowany lub opisany:
– T. Kantor, Wielopole, Wielopole, Kraków – Wrocław 1984, il. 77, s. 145;
– Wielopole, Wielopole. Rysunki. Dessins, Teatr Cricot 2, Kraków 1987 [teka, 12 k. tabl.], k. tabl. nr 6.
– K. Pleśniarowicz, Kantor. Artysta końca wieku, Wrocław 1997, s. 235;
– L. Stangret, Tadeusz Kantor. Rysunek, Warszawa 2013, s. 62 i 168, ryc. 190; publikacja także w tłum. na jęz. ang.: L. Stangret, Tadeusz Kantor. Drawing, Warszawa 2015, il. 190;