Michał Elwiro Andriolli – najlepszy i najbardziej w świecie znany polski rysownik i ilustrator - przedstawiciel romantyzmu. Był wziętym ilustratorem książkowym, który współpracował z warszawskimi, paryskimi i londyńskimi wydawcami. Spośród najbardziej znanych utworów literatury polskiej i obcej ilustrowanych przez Andriollego, należy wymienić takie jak: Stara baśń J.I. Kraszewskiego, Lilla Weneda J. Słowackiego, Meir Ezofowicz E. Orzeszkowej, Urodzony Jan Dęboróg W. Syrokomli, Pamiętniki kwestarza I. Chodźki, Marya A. Malczewskiego oraz Ostatni z Mohikanów J.F. Coopera, Legenda wieków W. Hugo czy Romeo i Julia W. Szekspira. Artysta intensywnie pracował nad obrazami do dzieł Adama Mickiewicza, będąc autorem m.in. najbardziej znanych i dotąd najpopularniejszych ilustracji do Pana Tadeusza.
Andrzej Zajkowski (ur. 1851 w Warszawie, zm. 28 listopada 1914 tamże) – wybitny drzeworytnik warszawski, jeden z czołowych przedstawicieli polskiej ksylografii, znakomity odtwórca rysunków Michała Andriollego. Czynny w latach 1865–1889, wcześnie zdobył uznacie w środowisku artystycznym. Jego prace zaczęły się ukazywać w „Kłosach” gdy miał niespełna 15 lat, mając lat 20 rytował rysunki Andriollego, z którym współpracował najdłużej (jedna z ostatnich prac Zajkowskiego pt. Koncert nad koncertami, była wg Andriollego). W 1881 roku powierzono mu wykonanie drzeworytów wg rysunków Andriollego do Pana Tadeusza Adama Mickiewicza (wyd. we Lwowie w 1882). Poza Andriollim, Zajkowski rytował dzieła innych znakomitych malarzy i rysowników (m.in. Józefa Chełmońskiego, Józefa Buchbindera, Wojciecha Gersona, Juliana Fałata, Apoloniusza Kędzierskiego, Juliusza Kossaka, Franciszka Kostrzewskiego, Jana Matejki, Józefa Pankiewicza, Henryk Pillatiego, Władysława Szernera, Leona Wyczółkowskiego i wielu innych). W 1876 roku założył z Janem Styfim krótko działającą drzeworytnię. Za swoje osiągnięcia artystyczne był wielokrotnie nagradzany, m.in. na Wystawach Ornamentacyjnych w Warszawie w latach 1886–1888 oraz Wystawie Sztuki Drukarskiej w Petersburgu w 1895 roku.
"Wiwat Hrabia... Hurra!” z cyklu Pan Tadeusz, 1882
drzeworyt na tincie, 24 x 19 cm w świetle passe - partout o wym.34 x 28 cm sygn. i dat. na płycie drzeworytniczej l.d. "Andriolli 1881" oraz przez ksylografa p.d. "A.Zajkowski".
Zobacz katalogMichał Elwiro Andriolli – najlepszy i najbardziej w świecie znany polski rysownik i ilustrator - przedstawiciel romantyzmu. Był wziętym ilustratorem książkowym, który współpracował z warszawskimi, paryskimi i londyńskimi wydawcami. Spośród najbardziej znanych utworów literatury polskiej i obcej ilustrowanych przez Andriollego, należy wymienić takie jak: Stara baśń J.I. Kraszewskiego, Lilla Weneda J. Słowackiego, Meir Ezofowicz E. Orzeszkowej, Urodzony Jan Dęboróg W. Syrokomli, Pamiętniki kwestarza I. Chodźki, Marya A. Malczewskiego oraz Ostatni z Mohikanów J.F. Coopera, Legenda wieków W. Hugo czy Romeo i Julia W. Szekspira. Artysta intensywnie pracował nad obrazami do dzieł Adama Mickiewicza, będąc autorem m.in. najbardziej znanych i dotąd najpopularniejszych ilustracji do Pana Tadeusza.
Andrzej Zajkowski (ur. 1851 w Warszawie, zm. 28 listopada 1914 tamże) – wybitny drzeworytnik warszawski, jeden z czołowych przedstawicieli polskiej ksylografii, znakomity odtwórca rysunków Michała Andriollego. Czynny w latach 1865–1889, wcześnie zdobył uznacie w środowisku artystycznym. Jego prace zaczęły się ukazywać w „Kłosach” gdy miał niespełna 15 lat, mając lat 20 rytował rysunki Andriollego, z którym współpracował najdłużej (jedna z ostatnich prac Zajkowskiego pt. Koncert nad koncertami, była wg Andriollego). W 1881 roku powierzono mu wykonanie drzeworytów wg rysunków Andriollego do Pana Tadeusza Adama Mickiewicza (wyd. we Lwowie w 1882). Poza Andriollim, Zajkowski rytował dzieła innych znakomitych malarzy i rysowników (m.in. Józefa Chełmońskiego, Józefa Buchbindera, Wojciecha Gersona, Juliana Fałata, Apoloniusza Kędzierskiego, Juliusza Kossaka, Franciszka Kostrzewskiego, Jana Matejki, Józefa Pankiewicza, Henryk Pillatiego, Władysława Szernera, Leona Wyczółkowskiego i wielu innych). W 1876 roku założył z Janem Styfim krótko działającą drzeworytnię. Za swoje osiągnięcia artystyczne był wielokrotnie nagradzany, m.in. na Wystawach Ornamentacyjnych w Warszawie w latach 1886–1888 oraz Wystawie Sztuki Drukarskiej w Petersburgu w 1895 roku.