Wiktor Korecki studiował w Szkole Rysunkowej N. I. Muraszki w Kijowie. W roku 1921 przeniósł się do Warszawy, gdzie otworzył pracownię na rogu ulic Tamki i Cichej, która spłonęła wraz z jego dorobkiem podczas Powstania Warszawskiego. Wielokrotnie prezentował swoje prace na wystawach w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Powrócił do kraju w 1946 roku i zamieszkał pod Warszawą, najpierw w Komorowie, później w Milanówku. Malował farbami olejnymi. Jego nastrojowe krajobrazy emanujące spokojem i pogodą cieszyły się zawsze dużą popularnością. Najczęstsze motywy to: leśne i nadwodne, wrzosowiska, łąki, zamglone rozlewiska, wioski, leśne drogi, chaty i młyny, często w zimowej scenerii bądź o zachodzie słońca.