Malarz, ilustrator, dramaturg, powieściopisarz, dziennikarz, historyk sztuki, wydawca. Kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jana Matejki (jego prace już w trakcie studiów były wyróżniane i nagradzane), następnie w akademii wiedeńskiej u A. Eisenmengera i monachijskiej u A. Liezen-Mayera. Artysta związany był z Bochnią. Od 1884 roku regularnie prezentował swoje prace w warszawskiej Zachęcie oraz w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Tworzył kompozycje rodzajowe, historyczne, symboliczne, alegoryczne, pejzażowe, religijne a także portrety i autoportrety. Prawdziwy rozgłos przyniosły mu kwiaty, które malował całymi seriami, oraz widoki starej części bocheńskiej kopalni. Był ponadto autorem popularnych w owym czasie dioram. Początkowa faza jego twórczości wykazywała wpływy monachijskie, późniejsza związana była z szeroko rozumianym realizmem, także modernizmem oraz secesyjną stylizacją. Obrazy Stasiaka mają charakterystyczną dla szkoły matejkowskiej perfekcję rysunku, przywiązanie do szczegółów oraz wierne oddanie zewnętrznych cech przedmiotu, detali, draperii.