Malarz związanym głównie ze środowiskiem monachijskim. Studia artystyczne rozpoczął prawdopodobnie jeszcze w Polsce, natomiast w 1895 r. wstąpił do monachijskiej ASP, gdzie kształcił się do ok. 1900 r. pod kierunkiem K. Rauppa. W 1903 r. wstąpił do Kunstvereinu; był także członkiem Münchener Künstler-Genossenschaft. Po wybuchu I wojny światowej ze względu na swą polityczną działalność musiał opuścić Monachium. Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. Po zakończeniu działań wojennych powrócił do Monachium. Przyjaźnił się ze Stanisławem Przybyszewskim. Brał żywy udział w polskim ruchu wystawienniczym; prezentował swe prace z warszawskim TZSP, Salonie Krywulta, lwowskim i krakowskim TPSP oraz w Poznaniu. Wielokrotnie wystawiał w Monachium i Berlinie. We wczesnej fazie jego twórczości fazie dominowały pejzaże i tematy rodzajowe, w tym leśne motywy z Polesia, a także wtopione w krajobraz sceny z życia rybaków. Z czasem skoncentrował się na malarstwie portretowym, głównie w jego salonowej odmianie. Podejmował też wątki baśniowo-fantastyczne.