Stefan Filipkiewicz studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie kształcił się pod kierunkiem Józefa Pankiewicza, Leona Wyczółkowskiego, a następnie Jana Stanisławskiego. Należał do grona ulubionych uczniów tego ostatniego pozostając jednocześnie pod silnym wpływem jego osobowości. Relację między Stanisławskim a studentami zabawnie obrazuje karykatura Kazimierza Sichulskiego, na której widnieje monumentalna postać mistrza, dominująca nad zwartą grupą swoich najlepszych wychowanków: Stefanem Filipkiewiczem, Stanisławem Czajkowskim, Henrykiem Szczyglińskim i Stanisławem Kamockim. Twórczość Filipkiewicza, kształconego w duchu wysławiania piękna ziemi ojczystej obejmowała głównie prace o tematyce pejzażowej. Artysta malował prowincjonalne kościółki, malowniczo położone wioski. Cenione były jego krajobrazy zimowe i odwilże, panoramy tatrzańskie oraz późniejsze pejzaże znad Bałtyku. Należał do kilku organizacji zrzeszających twórców; był członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, wiedeńskiej Secesji, Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. Brał też udział w licznych wystawach w kraju i za granicą. W 1930 r. został wykładowcą na krakowskiej ASP. W czasie II wojny światowej działał w konspiracji na terenie Węgier. Został stracony w obozie w Mauthausen.
Gwasz, papier naklejony na sklejkę, 35,8 x 50,2 cm
Sygnowany granatowym gwaszem p.d.: Stefan Filipkiewicz
Stefan Filipkiewicz studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie kształcił się pod kierunkiem Józefa Pankiewicza, Leona Wyczółkowskiego, a następnie Jana Stanisławskiego. Należał do grona ulubionych uczniów tego ostatniego pozostając jednocześnie pod silnym wpływem jego osobowości. Relację między Stanisławskim a studentami zabawnie obrazuje karykatura Kazimierza Sichulskiego, na której widnieje monumentalna postać mistrza, dominująca nad zwartą grupą swoich najlepszych wychowanków: Stefanem Filipkiewiczem, Stanisławem Czajkowskim, Henrykiem Szczyglińskim i Stanisławem Kamockim. Twórczość Filipkiewicza, kształconego w duchu wysławiania piękna ziemi ojczystej obejmowała głównie prace o tematyce pejzażowej. Artysta malował prowincjonalne kościółki, malowniczo położone wioski. Cenione były jego krajobrazy zimowe i odwilże, panoramy tatrzańskie oraz późniejsze pejzaże znad Bałtyku. Należał do kilku organizacji zrzeszających twórców; był członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, wiedeńskiej Secesji, Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. Brał też udział w licznych wystawach w kraju i za granicą. W 1930 r. został wykładowcą na krakowskiej ASP. W czasie II wojny światowej działał w konspiracji na terenie Węgier. Został stracony w obozie w Mauthausen.