Nikifor związany z Krynicą Łemko- samouk, na wpół analfabeta, malarz- amator, jeden z najwybitniejszych twórców "sztuki naiwnej". Malował przede wszystkim pejzaże architektoniczne trudnych do rozpoznania miasteczek z akcentami w postaci wież kościelnych lub ratuszowych. Fascynowały go dworce, wiadukty i pociągi, tworzył też portrety i sceny religijne. Często podpisywał swoje prace niezrozumiałymi, bądź częściowo tylko czytelnymi wyrazami zapisanymi nieudolnie wielkimi literami. Malował najczęściej akwarelą oraz kredkami lub ołówkiem; używał zwykłych kartek zeszytowych-
niekiedy zapisanych po jednej stronie, przypadkowych tekturek. Przedstawiany przedmiot obrysowywał mocnymi konturami, które wypełniał barwnymi plamami. Jego ulubionym miejscem pracy był deptak w Krynicy, gdzie wystawiał na sprzedaż swoje obrazki. Na niepowtarzalność i świeżość malarstwa Nikifora zwrócił uwagę, jeszcze przed wojną, Jerzy Wolff. W 1947 roku twórca został ponownie "odkryty" zyskując sławę, uznanie i majątek.