Józef Czajkowski - malarz, grafik, projektant sztuki użytkowej, wnętrz i witraży, architekt, pedagog i krytyk sztuki; starszy brat malarza Stanisława. Studia rozpoczął w roku 1891 w Akademii monachijskiej u Joanna i Ludwiga Herterichów i Karla Marra. Następnie uczył się pod kierunkiem Beniamina Konstanta i Jamesa Mac Whistlera w Acdémie Julian w Paryżu oraz w Kunstgewerbeschule w Wiedniu. W Krakowie, w latach 1894-95, uzupełniał edukację artystyczną w Szkole Sztuk Pięknych i równolegle uczęszczał na Wydział Architektury na Politechnice oraz do pracowni Tadeusza Stryjeńskiego. Po studiach, chcąc wcielić ideę sztuki ogarniającej całokształt życia, prowadził bardzo ożywioną działalność pedagogiczną oraz był członkiem i współzałożycielem wielu stowarzyszeń, warsztatów i organizacji artystycznych. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", towarzystwa Polska Sztuka Stosowana, stowarzyszenia "Warsztaty Krakowskie", "Kilim Polski", Spółdzielni Artystów "Ład". W 1913 roku zainicjował i następnie prowadził katedrę architektury wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a od 1919 wykładał na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1922 został profesorem Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Był jednym z głównych organizatorów oraz projektantem i jednym z wystawców, pawilonu polskiego na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w roku 1925. Otrzymał wówczas wiele nagród i wyróżnień - cztery Grand Prix, dwa złote medale i dyplom honorowy.
Wśród wszechstronnej działalności artystycznej Czajkowskiego malarstwo odgrywało niepoślednią rolę. Malował rodzime pejzaże, w których dostrzega się inspiracje sztuką Stanisławskiego, portrety sceny rodzajowe oraz wnętrza. W przedstawionym obrazie letniego pejzażu z chałupami wiejskimi, malarz dobrze uchwycił specyfikę pejzażu polskiego.