Rysunek reprodukowany i wzmiankowany:
-"Kłosy" 1882, I półrocze, s. 216.
-J. Malinowski, Julian Fałat, Warszawa 1985, s. 19.
Rysunek pochodzi z czasu, kiedy Julian Fałat na kilka lat (1882-86) związał się ze środowiskiem warszawskim i współpracował jako ilustrator z "Tygodnikiem Ilustrowanym" "Tygodnikiem Powszechnym" oraz "Kłosami". O tym okresie twórczości artysty Maciej Masłowski napisał: Fałat w latach 80-tych nie był jeszcze pejzażystą, (..) był "rodzajowcem" (?). (M Masłowski, Julian Fałat, Warszawa 1964, s. 13). Malarz tworzył wówczas kompozycje figuralne ilustrujące sceny z życia miasta takie jak Węglarze, Z życia małego miasteczka, Budowa tunelu oraz, zapoczątkowane pracą z roku 1880 Wigilia pod słomiana strzechą, przedstawienia religijno-etnograficzne, do których należy również prezentowany rysunek. W ilustracji zamieszczonej w "Kłosach" (widzimy go w lustrzanym odbiciu) jest częścią większej kompozycji zatytułowanej Wielki Tydzień na wsi w Galicyi.
Julian Fałat studiował malarstwo w latach 1869-71 i 1881-82 u W. Łuszczkiewicza i L. Dembowskiego w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Kontynuował studia w Akademii monachijskiej u A. Strähubera i J. Raaba (1875-80). W międzyczasie, w latach 1872-74, podejmował pracę jako rysownik na Ukrainie k. Humania, w Odessie i w Szwajcarii. Po ukończeniu studiów wiele podróżował. Odwiedził Paryż, Rzym, Hiszpanię, a w 1885 odbył podróż dookoła świata. Zaproszony przez Wilhelma II, którego poznał na polowaniu u ks. Radziwiłłów w Nieświeżu, pracował w latach 1886-95 w Berlinie jako malarz nadworny cesarza. Powrócił do kraju w 1895 roku powołany na stanowisko dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. Zmodernizował i zreformował tę uczelnię przekształcając ją w nowoczesną Akademię Sztuki (w 1900 roku). Do 1909 roku pełnił w niej funkcję rektora a po przejściu na emeryturę zamieszkał (w 1910 roku) w swojej posiadłości Bystra nieopodal Bielska-Białej. Znakomity i uznany malarz, wielokrotnie nagradzany, m.in. złotymi medalami berlińskiej i monachijskiej Akademii, członek Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, założyciel Konfraterni Artystów w Toruniu, był też w latach 1921-23 dyrektorem Departamentu Sztuki Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Malował polowania, najczęściej w zimowych krajobrazach, pejzaże, sceny rodzajowe, widoki architektury i portrety. Posługiwał się, po mistrzowsku opanowaną, techniką akwarelową; malował też olejno.
WIELKI TYDZIEŃ NA WSI W GALICJI, 1882
Rysunek tuszem, papier; 9 x 20 cm
Sygnowany p.g.: JFałat
Na odwrocie fragment starych pleców z pieczątką i napisem odręcznym: STEFANA NIKLEWICZA | W Potrzebowiu | DZIAŁ Julian Fałat | TOM: * w 1853 w Tuligłowach w Małopolsce Wschodniej
Rysunek reprodukowany i wzmiankowany:
-"Kłosy" 1882, I półrocze, s. 216.
-J. Malinowski, Julian Fałat, Warszawa 1985, s. 19.
Rysunek pochodzi z czasu, kiedy Julian Fałat na kilka lat (1882-86) związał się ze środowiskiem warszawskim i współpracował jako ilustrator z "Tygodnikiem Ilustrowanym" "Tygodnikiem Powszechnym" oraz "Kłosami". O tym okresie twórczości artysty Maciej Masłowski napisał: Fałat w latach 80-tych nie był jeszcze pejzażystą, (..) był "rodzajowcem" (?). (M Masłowski, Julian Fałat, Warszawa 1964, s. 13). Malarz tworzył wówczas kompozycje figuralne ilustrujące sceny z życia miasta takie jak Węglarze, Z życia małego miasteczka, Budowa tunelu oraz, zapoczątkowane pracą z roku 1880 Wigilia pod słomiana strzechą, przedstawienia religijno-etnograficzne, do których należy również prezentowany rysunek. W ilustracji zamieszczonej w "Kłosach" (widzimy go w lustrzanym odbiciu) jest częścią większej kompozycji zatytułowanej Wielki Tydzień na wsi w Galicyi.
Julian Fałat studiował malarstwo w latach 1869-71 i 1881-82 u W. Łuszczkiewicza i L. Dembowskiego w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Kontynuował studia w Akademii monachijskiej u A. Strähubera i J. Raaba (1875-80). W międzyczasie, w latach 1872-74, podejmował pracę jako rysownik na Ukrainie k. Humania, w Odessie i w Szwajcarii. Po ukończeniu studiów wiele podróżował. Odwiedził Paryż, Rzym, Hiszpanię, a w 1885 odbył podróż dookoła świata. Zaproszony przez Wilhelma II, którego poznał na polowaniu u ks. Radziwiłłów w Nieświeżu, pracował w latach 1886-95 w Berlinie jako malarz nadworny cesarza. Powrócił do kraju w 1895 roku powołany na stanowisko dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. Zmodernizował i zreformował tę uczelnię przekształcając ją w nowoczesną Akademię Sztuki (w 1900 roku). Do 1909 roku pełnił w niej funkcję rektora a po przejściu na emeryturę zamieszkał (w 1910 roku) w swojej posiadłości Bystra nieopodal Bielska-Białej. Znakomity i uznany malarz, wielokrotnie nagradzany, m.in. złotymi medalami berlińskiej i monachijskiej Akademii, członek Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, założyciel Konfraterni Artystów w Toruniu, był też w latach 1921-23 dyrektorem Departamentu Sztuki Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Malował polowania, najczęściej w zimowych krajobrazach, pejzaże, sceny rodzajowe, widoki architektury i portrety. Posługiwał się, po mistrzowsku opanowaną, techniką akwarelową; malował też olejno.