Od początku lat 60 XX w. Magdalena Abakanowicz rozwijała pomysł przestrzennych tkanin, a właściwie miękkich form rzeźbiarskich, które od jej nazwiska zyskały miano abakanów. Starała się w nich pogodzić fascynację miękkim, luźno opadającym płótnem i ekspresją barwy. Jednocześnie intrygowała ją faktura materii: abakany, wykonane z barwionego, sizalowego włókna szokowały zwielokrotnioną organicznością. Jak po latach sama o nich pisała :"[...] drażniły ludzi. Były nie w porę. W tkactwie gobelin francuski, w sztuce: pop-art i sztuka konceptualna, a tu [formy] magiczne, skomplikowane ogromne...".
obiekt przestrzenny, sizal, 127 x 200 cm;
na odwrocie naszywka skórzana z opisem i sygn.:
MAGDALENA ABAKANOWICZ / "PAPILLON DU SOIR" / 127 X 200 cm 1977 / M. Abakanowicz;
praca wystawiana w galerii Galerie Alice Pauli w 1977 r. (w załączeniu dokumentacja zdjęciowa)
Od początku lat 60 XX w. Magdalena Abakanowicz rozwijała pomysł przestrzennych tkanin, a właściwie miękkich form rzeźbiarskich, które od jej nazwiska zyskały miano abakanów. Starała się w nich pogodzić fascynację miękkim, luźno opadającym płótnem i ekspresją barwy. Jednocześnie intrygowała ją faktura materii: abakany, wykonane z barwionego, sizalowego włókna szokowały zwielokrotnioną organicznością. Jak po latach sama o nich pisała :"[...] drażniły ludzi. Były nie w porę. W tkactwie gobelin francuski, w sztuce: pop-art i sztuka konceptualna, a tu [formy] magiczne, skomplikowane ogromne...".