Stanisław Masłowski, malarz i ilustrator. W latach 1871-75 studiował w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona i A. Kamińskiego. Po studiach zamieszkał w Warszawie, skąd często wyjeżdżał. Odbywał coroczne podróże na plenery malarskie, m.in. na Ukrainę w latach 1875-1886. Zafascynowany tamtejszym krajobrazem i folklorem namalował wówczas wiele obrazów rodzajowych z postaciami Kozaków (Taniec Kozaków, Dumka Jaremy). W 1886 przebywał w Monachium, po 1900 kilkakrotnie jeździł do Włoch i do Paryża, w 1912 podróżował na Sycylię i do Tunisu. Wystawiał m.in.: w Zachęcie, w salonach Krywulta, Kulikowskiego, Garlińskiego oraz w wielu miastach Polski i Europy. Otrzymywał też liczne odznaczenia i nagrody. Masłowski był członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, Stowarzyszenia Artystów Malarzy Pro Arte, sekcji malarstwa Société Nationale des Beaux Arts w Paryżu. Podczas II wojny światowej zniszczeniu uległa znaczna część jego dorobku.
Malował przede wszystkim sceny rodzajowe i pejzaż. Oprócz malarstwa olejnego uprawiał akwarelę i w tej trudnej technice doszedł do prawdziwego mistrzostwa. W swoich malowanych akwarelą krajobrazach - realistycznych, a zarazem dekoracyjnych - dawał, według własnych słów, "coś w rodzaju syntezy pejzażu polskiego". Jego obrazy utrzymane są w konwencji realistycznej, choć nie jest to ściśle realizm odtwórczy. Sam artysta tak wypowiadał się: "Bo przecież choć maluję z natury, to jednak nie ściśle widzianych rzeczy". Penetrował rodzinne strony wyruszając na plenery do zaprzyjaźnionych domów mazowieckich, odwiedził ponadto Zakopane, Lubelskie, Podlasie, Wołyń. Po 1903 często przebywał w Woli Rafałowskiej koło Mińska Mazowieckiego, gdzie powstał prezentowany obraz.