Rafał Malczewski był zamiłowanym taternikiem. W 1917 r. osiadł w Zakopanem, gdzie związał się z artystami skupionymi wokół S. I. Witkiewicza. Należał do Towarzystwa Sztuka Podhalańska, wykonywał projekty scenograficzne dla Teatru Formistycznego działającego w Zakopanem od 1925 roku. Malował przede wszystkim pejzaż, ze szczególnym upodobaniem górski (podhalański, tatrzański), ale także widoki małych miasteczek. Był to pejzaż o pogodnym, poetyckim nastroju, świadomie prymityzowany, w oparciu jednak o wnikliwą obserwację realiów i często dopełniany sztafażem. Malując akwarele mógł się wykazać doskonałym opanowaniem techniki. Powstawały one w oparciu o bezpośrednie studia natury, rozwodnioną farbą, stanowiły lekkie i czyste zapisy osobistych kontaktów z otaczającym światem. Niektóre z nich wykorzystywał jako materiał do obrazów olejnych.