Malarz, pastelista i akwarelista, odnowiciel i mistrz litografii polskiej, pedagog, jeden z najważniejszych twórców epoki Młodej Polski; artysta przywiązujący wielką wagę do doskonałości swego (niejednokrotnie eksperymentalnego) warsztatu. Naukę malarstwa rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona (1869-74), by kontynuować ją w Akademii monachijskiej u Alexandra Wagnera (1877-79) oraz w oddzdziale kompozycji krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych pod opieką Jana Matejki (1877-79). Po kilku latach podróży po Wołyniu, Ukrainie i Podolu w 1895 r., w związku z otrzymaniem profesury macierzystej Szkoły (od r. 1900: Akademii) osiadł w Krakowie (zasadniczo do r. 1929); interesujący nas tu siłą rzeczy szczególnie czas I wojny światowej przetrwał głównie w Warszawie. Ostatni okres życia spędził między Poznaniem, Gościeradzem pod Bydgoszczą i Warszawą, gdzie w Akademii Sztuk Pięknych wykładał pochłaniającą go wówczas niemal bez reszty grafikę. Należał do grupy założycieli Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka".
Wykonany zapewne ad hoc, "na pamiątkę" (wspólnego pobytu, gościny?) widok willi (dworku, pensjonatu?), utrzymany w swobodnej manierze późnych akwarel Wyczółkowskiego o niehandlowej genezie i przeznaczeniu.
Cokolwiek kolokwialna dedykacja (bez zwyczajowej tytulatury; może dowód zażyłości) odnosi się niewątpliwie do Michała Godlewskiego (1872-1956), znanego historyka Kościoła, od roku 1916 biskupa sufragana diecezji łucko- żytomierskiej, od roku 1950 tytularnego arcybiskupa. W roku powstania rysunku biskupem de facto jednak nie był, trzy lata wcześniej bowiem zrzekł się wspomnianej sufraganii dla kariery naukowej: objął katedrę historii Kościoła powszechnego na wydziale teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Akwarela, ołówek, papier naklejony całą powierzchnią na tekturę,
21,4 x 26,5 cm (w świetle nowego passe-partout typu "wiedeńskiego").
Ponad dolną krawędzią od lewej ołówkiem dedykacja i sygnatura: Biskupowi Godlewskiemu w hołdzie LWyczół 1929
Malarz, pastelista i akwarelista, odnowiciel i mistrz litografii polskiej, pedagog, jeden z najważniejszych twórców epoki Młodej Polski; artysta przywiązujący wielką wagę do doskonałości swego (niejednokrotnie eksperymentalnego) warsztatu. Naukę malarstwa rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona (1869-74), by kontynuować ją w Akademii monachijskiej u Alexandra Wagnera (1877-79) oraz w oddzdziale kompozycji krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych pod opieką Jana Matejki (1877-79). Po kilku latach podróży po Wołyniu, Ukrainie i Podolu w 1895 r., w związku z otrzymaniem profesury macierzystej Szkoły (od r. 1900: Akademii) osiadł w Krakowie (zasadniczo do r. 1929); interesujący nas tu siłą rzeczy szczególnie czas I wojny światowej przetrwał głównie w Warszawie. Ostatni okres życia spędził między Poznaniem, Gościeradzem pod Bydgoszczą i Warszawą, gdzie w Akademii Sztuk Pięknych wykładał pochłaniającą go wówczas niemal bez reszty grafikę. Należał do grupy założycieli Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka".
Wykonany zapewne ad hoc, "na pamiątkę" (wspólnego pobytu, gościny?) widok willi (dworku, pensjonatu?), utrzymany w swobodnej manierze późnych akwarel Wyczółkowskiego o niehandlowej genezie i przeznaczeniu.
Cokolwiek kolokwialna dedykacja (bez zwyczajowej tytulatury; może dowód zażyłości) odnosi się niewątpliwie do Michała Godlewskiego (1872-1956), znanego historyka Kościoła, od roku 1916 biskupa sufragana diecezji łucko- żytomierskiej, od roku 1950 tytularnego arcybiskupa. W roku powstania rysunku biskupem de facto jednak nie był, trzy lata wcześniej bowiem zrzekł się wspomnianej sufraganii dla kariery naukowej: objął katedrę historii Kościoła powszechnego na wydziale teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.