Wobec oryginału zostały między innymi zmienione relacje przestrzenne między niektórymi elementami zabudowy. Wynikało to z próby dostosowania kompozycji do formy stojącego prostokąta. Czysto hipotetycznie można by założyć, że jest to studium do panneau dekoracyjnego, a format płótna był dostosowany do podziałów np. architektonicznych, w których miałoby się ono znaleźć. Przykładem takiej adaptacji widoku Belotta może być realizacja tzw. Sali Warszawskiej w pałacu Walickich w Małej Wsi koło Grójca, której iluzjonistyczna dekoracja datowana ok. 1800 inspirowana jest panoramą pędzla Bellotta (K. Sroczyńska, J. Jaworska, Widoki Zamku Królewskiego w Warszawie, Warszawa 1985, nr 27). (...) Oferowany obraz jest jednak ciekawy i posiada pewien walor historyczny, ponieważ pomimo że Widok Warszawy Bellotta był bardzo popularny - także dzięki akwaforcie wykonanej przez samego malarza w 1772 - znana jest dziś (tylko z fotografii) jedna zaledwie jego olejna kopia, o zmniejszonych wymiarach i o zredukowanych elementach kompozycji (olej, płótno, 88 x 133; ok. 1887 w zbiorach Konstantego Przezdzieckiego, później jego syna Rajnolda, spalony 1944 (...)). Obecnie w zbiorach publicznych nie ma żadnych kopii obrazów z serii warszawskiej Bellotta, chociaż jak można wnioskować z anonsów w prasie (...) były one kopiowane w końcu XVIII i w pierwszej połowie XIX wieku i wystawiane na aukcjach malarstwa. (cytat z ekspertyzy)
* Autor obrazu kopiując kompozycję Bellotta dość wiernie powtórzył niektóre szczegóły kolorystyczne z oryginału, co dowodzi, że znał oryginalny obraz lub jego malarską kopię, a nie posługiwał się przy malowaniu grafiką. To z kolei pociąga za sobą następne spostrzeżenie, że oferowany obraz powstał albo w Warszawie przed 1832 rokiem, czyli przed wywiezieniem serii Bellotta do Rosji, albo już w Rosji, po tej dacie. (uwagi z ekspertyzy)
olej, płótno; 88 x 68 cm;
Obraz stanowi nieco zmienioną kopię fragmentu obrazu Bernarda Bellotta, zwanego Canaletto (1720 Wenecja - 1780 Warszawa), Widok Warszawy od strony Pragi, datowanego na rok 1770 (olej, płótno; 172,5 x 261 cm, w zbiorach Zamku Królewskiego w Warszawie, nr inw. ZKW 438).
Wobec oryginału zostały między innymi zmienione relacje przestrzenne między niektórymi elementami zabudowy. Wynikało to z próby dostosowania kompozycji do formy stojącego prostokąta. Czysto hipotetycznie można by założyć, że jest to studium do panneau dekoracyjnego, a format płótna był dostosowany do podziałów np. architektonicznych, w których miałoby się ono znaleźć. Przykładem takiej adaptacji widoku Belotta może być realizacja tzw. Sali Warszawskiej w pałacu Walickich w Małej Wsi koło Grójca, której iluzjonistyczna dekoracja datowana ok. 1800 inspirowana jest panoramą pędzla Bellotta (K. Sroczyńska, J. Jaworska, Widoki Zamku Królewskiego w Warszawie, Warszawa 1985, nr 27). (...) Oferowany obraz jest jednak ciekawy i posiada pewien walor historyczny, ponieważ pomimo że Widok Warszawy Bellotta był bardzo popularny - także dzięki akwaforcie wykonanej przez samego malarza w 1772 - znana jest dziś (tylko z fotografii) jedna zaledwie jego olejna kopia, o zmniejszonych wymiarach i o zredukowanych elementach kompozycji (olej, płótno, 88 x 133; ok. 1887 w zbiorach Konstantego Przezdzieckiego, później jego syna Rajnolda, spalony 1944 (...)). Obecnie w zbiorach publicznych nie ma żadnych kopii obrazów z serii warszawskiej Bellotta, chociaż jak można wnioskować z anonsów w prasie (...) były one kopiowane w końcu XVIII i w pierwszej połowie XIX wieku i wystawiane na aukcjach malarstwa. (cytat z ekspertyzy)
* Autor obrazu kopiując kompozycję Bellotta dość wiernie powtórzył niektóre szczegóły kolorystyczne z oryginału, co dowodzi, że znał oryginalny obraz lub jego malarską kopię, a nie posługiwał się przy malowaniu grafiką. To z kolei pociąga za sobą następne spostrzeżenie, że oferowany obraz powstał albo w Warszawie przed 1832 rokiem, czyli przed wywiezieniem serii Bellotta do Rosji, albo już w Rosji, po tej dacie. (uwagi z ekspertyzy)