„Plansza ukazuje tłum ludzi na zalanej światłem księżyca ulicy Saruwaka, znajdującej się w dzielnicy teatrów w Edo. (…) Nieruchome postacie zastygłe jakby w swych pozach, tworzą spokojny nastrój sceny. Ulica przedstawiona jest zgodnie z regułami europejskiej perspektywy zbieżnej, odmiennymi od założeń tradycyjnej japońskiej perspektywy równoległej. Kładące się cienie postaci i przedmiotów są innowacją również zaczerpniętą ze sztuki zachodniej. Artysta próbuje wykorzystać efekty, które daje padające światło”.
(Z. Alberowa, M. Martini, „Hiroshige: wystawa drzeworytów w dwusetną rocznicę urodzin artysty”, katalog MN w Krakowie, Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, Kraków, 1997, s. 169).
Japoński malarz i ilustrator, związany ze środowiskiem artystycznym Edo, wybitny przedstawiciel stylu ukiyo-e i zarazem jego ostatni wielki mistrz. W 1811 został przyjęty do pracowni Toyohiro, mistrza drzeworytu ukiyo-e. Przez około 17 lat spędzonych w pracowni Toyohiro artysta głównie projektował grafiki przedstawiające kobiety i aktorów. Po śmierci swojego mistrza w 1828 Hiroshige poważnie zainteresował się krajobrazem. W 1831 opublikował „Słynne widoki wschodniej stolicy” (Edo), serię 10 drzeworytów w których ujawnił wielkie zdolności przedstawiania pejzażu. Kolejnym sukcesem okazała się wydana w latach 1833-1834 seria „Pięćdziesiąt trzy stacje na gościńcu Tokaido”, do której artysta wykonał szkice podczas oficjalnej podróży z Edo do Kioto. Efektem kolejnych podróży były serie drzeworytów przedstawiające urodę miasta Edo i jego okolic. Serie te cieszyły się niezwykłą popularnością. Rozpoczęta w 1856 seria „Sto słynnych widoków Edo” jest dziełem największym pod względem ilości plansz i zarazem najsłynniejszym. Twórczość Hiroshige wywarła istotny wpływ na sztukę europejską, jego drzeworyty prezentowane były na paryskich wystawach światowych w latach 1855, 1867 i 1878, kilka jego prac miał w swojej kolekcji Vincent van Gogh.
„Widok ulicy Saruwaka w nocy. Saruwaka–machi yoru no kei”
plansza 90. z serii „Sto słynnych widoków Edo” („Meisho Edo hyakkei”),
tytuł serii i planszy p.g.,
drzeworyt barwny, papier, wym.: 36,3 x 24,7 cm (oban),
sygn. przy marginesie l.śr.: Hiroshige ga
pieczęć wydawcy na marginesie l.d.: Uwo-ya-Heikichi (Uwo-Ei),
stempel cenzora na marginesie p.g.: aratame,
pieczęć z datą na marginesie p.g.: 9. miesiąc roku Smoka (1856).
Stan zachowania: dobry, górna krawędź lekko przycięta, papier naklejony na karton, pomarszczenia przy górnym marginesie, przy lewej krawędzi 8 dziurek.
Opinia Pani Małgorzaty Martini, starszego kustosza w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie.
„Plansza ukazuje tłum ludzi na zalanej światłem księżyca ulicy Saruwaka, znajdującej się w dzielnicy teatrów w Edo. (…) Nieruchome postacie zastygłe jakby w swych pozach, tworzą spokojny nastrój sceny. Ulica przedstawiona jest zgodnie z regułami europejskiej perspektywy zbieżnej, odmiennymi od założeń tradycyjnej japońskiej perspektywy równoległej. Kładące się cienie postaci i przedmiotów są innowacją również zaczerpniętą ze sztuki zachodniej. Artysta próbuje wykorzystać efekty, które daje padające światło”.
(Z. Alberowa, M. Martini, „Hiroshige: wystawa drzeworytów w dwusetną rocznicę urodzin artysty”, katalog MN w Krakowie, Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, Kraków, 1997, s. 169).
Japoński malarz i ilustrator, związany ze środowiskiem artystycznym Edo, wybitny przedstawiciel stylu ukiyo-e i zarazem jego ostatni wielki mistrz. W 1811 został przyjęty do pracowni Toyohiro, mistrza drzeworytu ukiyo-e. Przez około 17 lat spędzonych w pracowni Toyohiro artysta głównie projektował grafiki przedstawiające kobiety i aktorów. Po śmierci swojego mistrza w 1828 Hiroshige poważnie zainteresował się krajobrazem. W 1831 opublikował „Słynne widoki wschodniej stolicy” (Edo), serię 10 drzeworytów w których ujawnił wielkie zdolności przedstawiania pejzażu. Kolejnym sukcesem okazała się wydana w latach 1833-1834 seria „Pięćdziesiąt trzy stacje na gościńcu Tokaido”, do której artysta wykonał szkice podczas oficjalnej podróży z Edo do Kioto. Efektem kolejnych podróży były serie drzeworytów przedstawiające urodę miasta Edo i jego okolic. Serie te cieszyły się niezwykłą popularnością. Rozpoczęta w 1856 seria „Sto słynnych widoków Edo” jest dziełem największym pod względem ilości plansz i zarazem najsłynniejszym. Twórczość Hiroshige wywarła istotny wpływ na sztukę europejską, jego drzeworyty prezentowane były na paryskich wystawach światowych w latach 1855, 1867 i 1878, kilka jego prac miał w swojej kolekcji Vincent van Gogh.