Twórca o niezwykle ciekawym życiorysie i dorobku artystycznym, szczególnie ceniony i lubiany na Wybrzeżu. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera i Leona Wyczółkowskiego. Jako jeden z pierwszych malarzy zaczął przedstawiać Gdynię - budowę portu, stoczni i miasta - z perspektywy Kamiennej Góry i Kępy Oksywskiej, a także orłowskiego klifu, u podnóża którego zamieszkał. Za Panoramę Gdyni II na III Wystawie Morskiej otrzymał pierwszą nagrodę. Po dramatycznych wydarzeniach wojennych w Warszawie (m.in. akcji ratowania obrazów Jana Matejki - Bitwy pod Grunwaldem, a także Konstytucji 3 Maja) i obozowej tułaczce, w 1946 roku wrócił do Gdyni, gdzie stał się jedną z ważniejszych osobowości artystycznych tego środowiska. Jego aktywna działalność twórcza w okresie powojennym wiąże się przede wszystkim z morzem, dzięki czemu jest bodaj jednym z dwóch najbardziej znanych polskich marynistów, ale też z instytucjami i środowiskiem zawodowym z morzem związanym. Razem z Marianem Mokwą stworzył w gdyńskiej kawiarni artystycznej "Cyganeria" Grupę Polskich Marynistów Plastyków. Wykonywał ilustracje do wielu czasopism Wybrzeża. W okresie powojennym miał wystawy indywidualne, między innymi w Gdyni (1947, 1950, 1961, 1966, 1968, 1977), Gdańsku (1952, 1953, 1971, 1979), Nowym Sączu (1968), Sopocie (1954), Warszawie (1978). Jego prace znajdują się w wielu polskich muzeach, między innymi w Muzeum Narodowym w Gdańsku, Muzeum Narodowym w Warszawie, Centralnym Muzeum Morskim w Gdańsku, Muzeum Miasta Gdyni, Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy i Nowym Sączu, a także w zbiorach instytucji związanych z gospodarką morską, oraz kolekcjach prywatnych na wszystkich kontynentach, gdzie szybko zostały docenione walory jego malarstwa.
Twórca o niezwykle ciekawym życiorysie i dorobku artystycznym, szczególnie ceniony i lubiany na Wybrzeżu. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera i Leona Wyczółkowskiego. Jako jeden z pierwszych malarzy zaczął przedstawiać Gdynię - budowę portu, stoczni i miasta - z perspektywy Kamiennej Góry i Kępy Oksywskiej, a także orłowskiego klifu, u podnóża którego zamieszkał. Za Panoramę Gdyni II na III Wystawie Morskiej otrzymał pierwszą nagrodę. Po dramatycznych wydarzeniach wojennych w Warszawie (m.in. akcji ratowania obrazów Jana Matejki - Bitwy pod Grunwaldem, a także Konstytucji 3 Maja) i obozowej tułaczce, w 1946 roku wrócił do Gdyni, gdzie stał się jedną z ważniejszych osobowości artystycznych tego środowiska. Jego aktywna działalność twórcza w okresie powojennym wiąże się przede wszystkim z morzem, dzięki czemu jest bodaj jednym z dwóch najbardziej znanych polskich marynistów, ale też z instytucjami i środowiskiem zawodowym z morzem związanym. Razem z Marianem Mokwą stworzył w gdyńskiej kawiarni artystycznej "Cyganeria" Grupę Polskich Marynistów Plastyków. Wykonywał ilustracje do wielu czasopism Wybrzeża. W okresie powojennym miał wystawy indywidualne, między innymi w Gdyni (1947, 1950, 1961, 1966, 1968, 1977), Gdańsku (1952, 1953, 1971, 1979), Nowym Sączu (1968), Sopocie (1954), Warszawie (1978). Jego prace znajdują się w wielu polskich muzeach, między innymi w Muzeum Narodowym w Gdańsku, Muzeum Narodowym w Warszawie, Centralnym Muzeum Morskim w Gdańsku, Muzeum Miasta Gdyni, Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy i Nowym Sączu, a także w zbiorach instytucji związanych z gospodarką morską, oraz kolekcjach prywatnych na wszystkich kontynentach, gdzie szybko zostały docenione walory jego malarstwa.