Josef Sudek najbardziej znany jest ze zdjęć Pragi, miasta, z którym był związany przez całe swoje życie. Najsłynniejsze jego cykle fotografii to seria zdjęć z renowacji katedry św. Wita na Hradczanach, którą wykonał pod koniec lat 20., oraz cykl "Okno mojego atelier", który powstawał w latach 1940-54. Jego fotografie są uznawane za klasykę fotografii czeskiej, a on sam za jednego z najwybitniejszych czeskich fotografów. W pierwszych zdjęciach Sudka widać cechy piktorializmu, ale w latach 30. Sudek zmienia swój styl, tworząc coraz bardziej oszczędne i zarazem poetyckie kompozycje. W 1940 zaprzestaje używania powiększalnika i robi odbitki stykowe z negatywów wielkiego formatu. W tej technice powstają najbardziej osobiste prace Sudka - niezwykłe martwe natury. W latach 70. zdobył uznanie międzynarodowe, przede wszystkim w USA, jako jeden z najwybitniejszych przedstawicieli subiektywizacji fotografii współczesnej. Indywidualne wystawy Sudka odbyły się w Domu George'a Eastmana, ICP i Musée National d'Art Moderne w Paryżu.

Początkowo uczył się introligatorstwa, fotografować zaczął już przed I wojną światową. W roku 1915 został powołany do wojska, od roku 1916 walczył na froncie we Włoszech, w roku 1917 został ranny, w wyniku czego stracił prawą rękę. Po powrocie do Pragi zaczął intensywnie zajmować się amatorsko fotografią, natomiast w latach 1922-1924 uczył się zawodu fotografa w Państwowej Szkole Graficznej w Pradze, u prof. Karela Nováka. Był członkiem założycielem stowarzyszeń, które nie zgadzały się z tradycyjnym pojęciem fotografii: Fotoklubu Praga (1922-1924) i Czeskiego Towarzystwa Fotograficznego (od 1924). W roku 1927 otrzymał w Pradze pracownię, którą aż do śmierci dzielił ze swoją siostrą. Swoje rzemiosło oprócz portretów oparł o gatunki związane z nowoczesnym drukiem: reklamę, fotografie dzieł sztuki, fotografię topograficzną. Josef Sudek był również znawcą muzyki poważnej - wielu przyjaciół przychodziło do niego jej słuchać. Jako fotograf Sudek zdobywał uznanie od początku lat 20., zarówno w swojej ojczyźnie, jak i na międzynarodowych salonach fotograficznych. Mniej więcej od roku 1940 Josef Sudek zaczął odchodzić od głównego nurtu fotografii współczesnej, zarówno pod względem stylu, jak i techniki.

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.