Polski oficer, artysta malarz. Spokrewniony ze słynnym malarzem, Stanisławem Ludwikiem (1868 - 1894). W roku 1910 rozpoczął studia architektury na Politechnice Lwowskiej, w tym też czasie nawiązał bliski kontakt z Józefem Piłsudskim. Służył w Legionach, w 1. i 4. pułku piechoty Legionów Polskich, w 1917 roku w Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). Walczył w obronie Lwowa. Zdobywał Gródek Jagielloński. Po odzyskaniu niepodległości służył w Wojsku Polskim. W 1932 roku otrzymał stopień płk. dypl. piechoty. W wojnie obronnej Polski w 1939 roku walczył w Armii Modlin. Przebywał w niewoli niemieckiej w Gross-Born i Doessel. W 1945 w 2 KP we Włoszech. Po zakończeniu wojny wraz z rodziną zamieszkał w Anglii. W 1966 roku prezydent A. Zaleski awansował Ludwika de Laveaux na stopień generała brygady. Otrzymał: order Virtuti Militari 5 kl, order Polonia Restituta 4 i 5 klasy, Krzyż Niepodległości z mieczami, czterokrotnie Krzyż Walecznych, dwukrotnie Złoty Krzyż Zasługi. Sandomierz nadał mu honorowe obywatelstwo. W wolnych chwilach malował wojenne pejzaże i sceny rodzajowe. Dwadzieścia pięć z nich zostało reprodukowanych w wydanej przez jego przyjaciela, płk. Józefa Andrzeja Teslara historii 4 pułku Legionów. Oryginały spłonęły w czasie powstania Warszawskiego. Miał niewątpliwy talent malarski, nieco tylko podbudowany na architekturze we Lwowie i nie rozwijany żadnymi potem studiami artystycznymi. Studiów prawdopodobnie nie zdołał ukończyć z powodu wybuchu wojny. Będąc wybitnym oficerem zawodowym pozostał cenionym w swoim otoczeniu i w rodzinie malarzem amatorem. Malował pejzaże, chętnie podhalańskie, sceny wojskowe, a także portrety. Pracował w technice akwarelowej i olejnej. Swoje prace wystawiał w Polsce na wystawach sztuki legionowej, ale nie tylko, w Krakowie, Zakopanym i w "Zachęcie" w Warszawie, po wojnie także w Londynie. W Polsce był członkiem Związku Plastyków, Towarzystwa Sztuk Pięknych w Warszawie i Towarzystwa "Sztuka Podhalańska".