J.Bułhak (1876-1950) wybitny polski fotografik, nestor polskiej fotografii, filozof i teoretyk, założyciel Fotoklubu Wileńskiego w 1927 r., a także współtwórca ZPAF po II wojnie światowej. Pierwszą swoją pracownię założył z namowy Ferdynanda Ruszczyca. Przez pewien czas przebywał w drezdeńskiej pracowni Hugo Erfurta. Jego pierwsze prace wileńskie powstały w latach 1912-1919 i poświęcone były głównie pejzażowi oraz architekturze monumentalnej. Właśnie te tematy stały się wiodące w jego twórczości i to nimi głównie zajmował się do końca życia. Był twórcą fotografiki krajobrazowej. Jego kolekcja ok. 10.000 zdjęć "Polska w krajobrazach fotograficznych" i fototeka zdjęć polskich i zagranicznych spłonęły w Wilnie w 1944 r. Po wojnie, do 1946 r. wykonał ok. 1.000 zdjęć zniszczeń i odbudowy Warszawy i ok. 2.000 zdjęć z Ziem Zach. Wydał wiele albumów, tak, pocztówek z fotografiami, głównie kresowymi, a zwłaszcza dotyczącymi Wileńszczyzny. Był również autorem wielu podręczników estetyki i techniki fotografii, krajoznawstwa oraz inicjatorem badań hist. dotyczących fotografii)
Fotografia form. 11,5x16 cm (Przedstawia widok na Rabkę z Grzebienia. W prawym dolnym narożniku wycisk: "J.Bułhak Wilno". Fotografia należy do autorskiego cyklu "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka". Na odwrocie piecz.: "Polska w obrazach fotogr. J. Bułhaka No 78 [wpisane ołówkiem] J. Bułhak Art. Fotograf Wilno, Orzeszkowej 3. 6000 obrazów fot. z całej Polski. Wszelkie prawa zastrzeżone" oraz "Copyright by Jan Bułhak Wilno 1934". Narożniki zdjęcia nieco otarte, górny prawy narożnik lekko nadłamany, poza tym stan dobry)
Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacjiJ.Bułhak (1876-1950) wybitny polski fotografik, nestor polskiej fotografii, filozof i teoretyk, założyciel Fotoklubu Wileńskiego w 1927 r., a także współtwórca ZPAF po II wojnie światowej. Pierwszą swoją pracownię założył z namowy Ferdynanda Ruszczyca. Przez pewien czas przebywał w drezdeńskiej pracowni Hugo Erfurta. Jego pierwsze prace wileńskie powstały w latach 1912-1919 i poświęcone były głównie pejzażowi oraz architekturze monumentalnej. Właśnie te tematy stały się wiodące w jego twórczości i to nimi głównie zajmował się do końca życia. Był twórcą fotografiki krajobrazowej. Jego kolekcja ok. 10.000 zdjęć "Polska w krajobrazach fotograficznych" i fototeka zdjęć polskich i zagranicznych spłonęły w Wilnie w 1944 r. Po wojnie, do 1946 r. wykonał ok. 1.000 zdjęć zniszczeń i odbudowy Warszawy i ok. 2.000 zdjęć z Ziem Zach. Wydał wiele albumów, tak, pocztówek z fotografiami, głównie kresowymi, a zwłaszcza dotyczącymi Wileńszczyzny. Był również autorem wielu podręczników estetyki i techniki fotografii, krajoznawstwa oraz inicjatorem badań hist. dotyczących fotografii)