Był malarzem związanym z Warszawą, gdzie stale mieszkał i pracował. W latach 1926-1931 studiował w warszawskiej Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa (dawna Klasa Rysunkowa). Wiodącym tematem jego obrazów były widoki miejskie, malowane olejno i akwarelą. W latach 1935-1938 stworzył cykl akwarel przedstawiających obiekty polskiej architektury, wśród nich m.in. wnętrza Zamku Królewskiego w Warszawie i Pałacu w Wilanowie. Po wojnie chętnie malował także konie na tle krajobrazu.
W pochmurny dzień zimowy przedstawił malarz widok na Krakowskie Przedmieście w stronę Nowego Światu. Na schodach kościoła Św. Krzyża siedzą bezdomni żebrzący, których mija wychodząca z kościoła młoda kobieta z dziewczynką prowadzoną za rękę. Wiatr unosi lekki pył śnieżny. Na pierzei po przeciwnej stronie ulicy odbija się zachodzące słońce. Jest to jeden z ulubionych motywów, prócz Starego Miasta, widoków starej Warszawy. Podobna kompozycja, jednakże z żebrakiem stojącym, została sprzedana u nas na aukcji we wrześniu 2003 roku.